Juniperus communis L. ssp. alpina (Suter) Čelak. [🔉 * sub·spe·ci·ēs al·pī·na]

Niski płożący się krzew do 20-30(50) cm wysokości i do 2 metrów szerokości. Gałązki krótkie, gęsto ułożone.

Relikt glacjalny, zasadniczo rośnie w chłodniejszym arktycznym klimacie; w Polsce naturalnie w Sudetach i Karpatach w piętrze kosodrzewiny oraz na kilku torfowiskach nad Bałtykiem.

Gatunek wyróżniający (D.) dla:

Może rosnąć na jałowych, piaszczystych i suchych glebach, także kwaśnych; byle nie podmokłych. Bardzo odporny na suszę.

System korzeniowym płytki i rozległy; starsze rośliny nie znoszą przesadzania.

Z uwagi na niski, ±płożący się pokrój stosowana jako roślina okrywowa, na skarpach, w ogrodach skalnych.

karłowata, płożąca się, o bardzo powolnym wzroście, do 20-30 cm wysokości; rozgałęzienia regularne; igły ok. 8 mm długości, ukośnie skierowane ku szczytowi pędu, nie kłujące; w pełni mrozoodporna;

/ latem złocistożółta, zimą rudobrązowa forma kanadyjskiego podgatunku ssp. depressa; krzaczasta, regularnie rozgałęziona, 30-50 cm wysokości, rozłożysta, 1.5-2 m szerokości, o stosunkowo szybkim wzroście; igły dłuższe (do 15 mm), zagięte tylku u nasady, z węższym białym paskiem nalotu woskowego; (strefa 5a);

płożąca się, tylko 10 cm wysokości i 1.5 szerokości w 10 lat; jasnozielona; w pełni mrozoodporna;

płożąca się, nieco wyższa 20 cm wysokości i 2 m szerokości w 10 lat; srebrzystozielona; w pełni mrozoodporna;