Papaver rhoeas L. [🔉 pa·pa·ver *]

Łodyga kwiatowa pokryta włoskami długimi i odstającymi (mak polny typowy (Papaver rhoeas var. rhoeas)) lub bardzo krótkimi, przylegającymi (mak przytulonowłosy (Papaver rhoeas var. strigosum)), nielicznymi.

Płatki 1.5-4 (5) cm długości, czerwone, w nasadzie z czarną plamą lub bez, zachodzą na siebie brzegami. Pręciki bardzo liczne (ponad 150), strefa pręcikowia 1.2-1.5 mm szerokości. Zalążnia naga.

Torebka naga, zwykle szeroko jajowata lub kulista, mniej jak 2×dłuższa niż szersza, zwykle nagle zwężająca się w nasadzie i często z krótkim trzonkiem. Tarczka znamieniowa zwykle szersza od wierzchołka torebki.

Kwitnienie maj-sierpień.

O atrakcyjności rośliny decydują kwiaty, w odmianach ozdobnych także białe, czerwone, fioletowe, purpurowe i pośrednie, pełnokwiatowe o zwielokrotnionej liczbie pofałdowanych lub postrzępionych płatków; makówki nieduże, niezbyt dekoracyjne. Kwitnie krótko, w końcu czerwca i w lipcu.

Na rabaty, do ogrodów naturalistycznych i skalnych, na łąki kwietne. Można używać jako kwiat cięty ale krótkotrwały (trzyma się do 5 dni).

W medycynie ma zastosowanie Papaversi rhoeados flos (kwiat maku polnego) — wysuszone, całe lub połamane płatki kwiatów tego gatunku stosowane w preparatach o działaniu powlekającym i odkrztuśnym.

Wysiew wprost do gruntu wczesny, w marcu lub na początku kwietnia; nie znosi przesadzania. Okres kwitnienia rabaty makowej można wydłużyć stosując kilka wysiewów z coraz późniejszym terminem do końca maja. Na zachodzie kraju można uprawiać wysiewając jesienią. Docelowa rozstawa roślin w rzędzie co 10-15 cm, pomiędzy rzędami 20-30 cm. Zwykle utrzymuje się w ogrodzie przez jakiś czas z samosiewu.

Tak jak i inne maki często jest atakowany przez mszyce.