atlas-roslin.pl

Parthenocissus tricuspidata (Siebold et Zucc.) Planch. in A. et C. DC. [🔉 par·te·no·cis·sus *]

winobluszcz trójklapowy, winobluszcz japoński
autorzy i statusy taksonu są widoczne na szerszym ekranie 🛈
Parthenocissus tricuspidata (winobluszcz trójklapowy)
osobnik; zwarta "ściana" liści na krótkopędach w czasie kwitnienia
Parthenocissus tricuspidata (winobluszcz trójklapowy)
młode pędy czepne
Parthenocissus tricuspidata (winobluszcz trójklapowy)
przylgi
Parthenocissus tricuspidata (winobluszcz trójklapowy)
pęd; kilkuletnie pędy i tegoroczne niezdrewniałe przyrosty przytwierdzone do ściany za pomocą licznych owalnych przyssawek
Parthenocissus tricuspidata (winobluszcz trójklapowy)
liść; ulistnienie niezdrewniałych długopędów
Parthenocissus tricuspidata (winobluszcz trójklapowy)
owocostan; liczne owocostany ukryte pod zasłoną z liści
cechy diagnostyczne w kluczu:Parthenocissus (winobluszcz)kl 9306

właściwości i zastosowanie

wymagania uprawowe Parthenocissus tricuspidata (winobluszcz trójklapowy)
Takson uprawiany. [491]
🌱
Pnącze pochodzące z Dalekiego Wschodu; u nas często uprawiane. Silnie rosnące, do kilkunastu metrów wysokości; do wspinania nie potrzebuje specjalnych podpór gdyż posiada przylgi na końcu wąsów. Pnącze wyjątkowo dobrze samoczepne; dzięki silnym przylgom może wspinać się nawet po zupełnie gładkich powierzchniach. Sadzone bez podpór dobrze spełnia funkcję okrywową.

Ozdobne w okresie wegetacji dzięki bardzo wybitnie gęstemu, dachówkowato układającemu się ulistnieniu; jesienią liście przebarwiają się w różnych intensywnych odcieniach czerwieni; ozdobę stanowią też granatowe owoce (wrzesień-październik). Jesienią najpierw opadają blaszki liściowe, później ogonki liściowe. Kwitnie czerwiec-lipiec; dostarcza pożytku pszczelego — obficie nektaruje.

pnącze wieloletnie (liana) • liście sezonowe
🌿 ozdobne liście • atrakcyjne przebarwienie liści jesienią • ozdobne owoce • 🐝 pożytek pszczeli (miododajne)
wysokość: do 10 (20) m
kwitnienie: od czerwca do lipca • owocowanie: od września do października

wymagania i uprawa

Parthenocissus tricuspidata (winobluszcz trójklapowy)
zbiorowisko; ceglana ściana porośnięta owocującymi, kilkudziesięcioletnimi roślinami winobluszczu
🌸
🔆 miejsce:  słoneczne • 🌤 słoneczne, nieco ocienione • toleruje warunki miejskie
💧 woda: gleba przeciętnie wilgotna (świeża) • gleba dostatecznie wilgotna
☷ gleba: przeciętna ogrodowa • odczyn zbliżony do obojętnego
❄️ zimowanie: niepewne • strefa mrozoodporności 6b
ekologiczne liczby wskaźnikowe Parthenocissus tricuspidata (winobluszcz trójklapowy)
Stanowisko osłonięte, najlepiej nie na południowych elewacjach. Mrozoodporność dość ograniczona; może przemarzać. Do uprawy na zachodzie, w cieplejszych rejonach Polski.

Dla uzyskania większej mrozoodporności rozmnaża się głównie przez szczepienie na mrozoodpornym winobluszczu zaroślowym (Parthenocissus inserta). Szczepi się zimą w szklarni, w ręku. Najlepiej szczepić przez stosowanie lub w klin. Zrazy tnie się z pędów jednorocznych, średnio grubych, przed wykonaniem szczepienia lub lepiej przed mrozami (przechowuje się w wilgotnym piasku). Szczepienie można prowadzić na różne sposoby:
1) W lutym na ukorzenionych podkładkach; bez użycia maści ogrodniczej. Do czasu zrośnięcia przechowuje się w mnożarce.
2) Ukorzenia się sadzonki podkładki w styczniu, w mnożarce. Ukorzeniają się szybko. Szczepi się je, wysadza do doniczek i umieszcza w mnożarce.
3) Szczepi się na nieukorzenionych podkładkach (konieczne użycie maści ogrodniczej) i ukorzenia szczepy w mnożarce, w piasku z torfem. Część szczepów w tej technologii jest nieudanych ale jest to metoda wygodna.

Inne metody rozmnażania są niepraktyczne (nasiona) lub młode rośliny są narażone na zniszczenie w czasie zimy (sadzonkowanie pędów, odkłady). Sadzonki pędowe łatwo ukorzeniają się w ciągu 3-5 tygodni.

🌱 Sadzenie, wysiew, rozmnażanie:

3 szt./m2 • rozstawa: 60 × 60 cm
z nasion [ jesienią lub wiosną]
przez sadzonki pędowe zdrewniałe [sadzonki 3-oczkowe, cięte w grudniu]
przez odkłady [wiosną]

🌱 🌸

odmiany uprawne (#3) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion

‘Fenway Park’ — liście sztywne, błyszczące żółte
‘Lowii’
‘Veitchii’ — liście sztywne, błyszczące
symbolami ◼ ◕ ◑ ◔ ○ ▫ pokazano częstość występowania odmiany w ofercie handlowej, od najwyższej do najniższej; nazwy na żółtym tle są linkowane do własnej strony odmiany

wybrane okazy · selected collections

#3
bl.050500-19
leg. Barbara Łotocka
#5
sm.100305-1
leg. Michał Smoczyk, msmoczyk at wp pl
/Rzepin/
#1
jmak.10_01_5
leg. Jarosław Makowski
/Sigmaringen, Niemcy/
#28
wm.8
leg. Waldemar i Maria Mazur
/Kraków/
#2
jmak.jmak8_9
leg. Jarosław Makowski
/Sigmaringen, Niemcy/
#2
jmak.07_11a7
leg. Jarosław Makowski
/Sigmaringen, Niemcy/
#1
js.060701-3
leg. Jacek Soboń
/Ogród Dendrologiczny Wojsławice/

nomenklatura, etymologia ℹ️

poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Parthenocissus tricuspidata (Siebold et Zucc.) Planch. in A. et C. DC. [🔉 par·te·no·cis·sus *](pl) winobluszcz trójklapowy · winobluszcz japoński
parthenocissus (gr., subst., m) — nazwa rodzaju dla północnoamerykańskich gatunków "dzikiego wina" została utworzona w końcu XIXw. przez francuza Planchona i jest nawiązaniem do francuskiej nazwy potocznej "dziewicze pnącze/wino", dziewicze bo nie rodzące jadalnych owoców; jest wyrazem złożonym z greckiego parthenios παρθενιος (dziewiczy) i łacińskiego cissos, -i (f.) także z greckiego κισσος (bluszcz); Anglicy z uwagi na ich potoczną nazwę "wirgnijskie wino/bluszcz" mogą naiwnie wywodzić etymologię z uhonorowania Elżbiety I ("Dziewiczej Królowej") - nazwa północnoamerykańskiej kolonii (obecnie stanu USA) Wirginia, była nadana na jej część
literatura · references
specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji