atlas-roslin.pl

Abies alba Mill. [🔉·biēs l·ba]

jodła pospolita, jodła biała, jedle bělokorá /cz/ · Waiß-Tanne (f) /de/ · European Silver Fir /en/ · пи́хта бе́лая /ru/
Abies pectinata (Lam.) DC. [🔉·biēs pek·ti·n·ta]
autorzy i statusy taksonu są widoczne na szerszym ekranie 🛈
Abies alba
Abies alba
siewka
Abies alba
kora młodego drzewa
Abies alba
kora
Abies alba
pęd od strony dolnej
Abies alba
Abies alba (jodła pospolita)
XL,3D
gałązka, widok od góry
Abies alba (jodła pospolita)
XL,3D
gałązka, widok od spodu
Abies alba (jodła pospolita)

cechy charakterystyczne

cechy diagnostyczne w kluczu:Abies (jodła)kl 2700
Drzewo z wieloletnimi igłami. Kora długo gładka, jasna, szarobiała, z pęcherzykami żywicy; stara poletkowato spękana. Młode pędy długo szare, gęsto krótko owłosione. Pączki jajowate, drobne, brązowe, nieożywicowane.

space

Szyszki wąskocylindryczne, 10-15(17)cm długości, młode zielone, dojrzałe brunatne. Łuski wspierające wystające, odgięte w dół.

występowanie

Takson rodzimy lub trwale zadomowiony. [491]
wystepowanie - Abies alba (jodła pospolita)
Abies alba
pokrój
ekologiczne liczby wskaźnikowe Abies alba (jodła pospolita)
Jedyny gatunek z rodzaju jodła (Abies) występujący naturalnie w południowej połowie Polski. Przez nasz kraj przebiega jego północna granica zasięgu warunkowana ograniczoną mrozoodpornością.
Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:
space_elw
Gatunek wyróżniający (D.) dla:
space_elw

Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.

wybrane okazy · selected collections

#1
bl.050627-2
leg. Barbara Łotocka
#4
js.050318-4
leg. Jacek Soboń
/okolice Wlenia, Pogórze Kaczawskie/
#2
bl.050531-9
leg. Barbara Łotocka
/Pieniny/
#2
pgrz.200508-1
leg. Piotr Grzegorzek
/woj. małopolskie, pow. chrzanowski, Chrzanów, ulica Mickiewicza/
#3
js.060721-1
leg. Jacek Soboń
/Pieniny, szlak na Okrąglice/

właściwości i zastosowanie

wymagania uprawowe Abies alba (jodła pospolita)
🌱
W praktyce (poza rejonami naturalnego występowania, w szczególności rejonami podgórskimi o wysokiej sumie opadów) mało nadaje się do uprawy jako drzewo ozdobne z uwagi na wysokie wymagania wodne i dużą wrażliwość na suszę. Nie znosi zanieczyszczenia powietrza.

space

wymagania i uprawa

🌸
❄️ zimowanie: strefa mrozoodporności 5a

Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — cień • woda — gleba przeciętnie wilgotna lub gleba wilgotna • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce umiarkowanie chłodne • zwięzłość — gleba ciężka, gliniasta • żyzność — podłoże ubogie lub podłoże umiarkowanie żyzne lub podłoże żyzne

🌱 🌸

odmiany uprawne (#9) ⇒ analiza dostępności roślin i nasion

‘Badenweiler’
‘Compacta’
‘Green Spiral’ — przewodnik spiralnie skręcony; pędy zwisające
‘Havel HB’
‘Mlada Bolesláv’ — karłowa, spłaszczona
‘Pendula’
‘Pyramidalis’
‘Spiralis’ — pędy skręcone; pokrój wąski, płaczący
‘Vesely’ — karłowa, zwarta
symbolami ◼ ◕ ◑ ◔ ○ ▫ pokazano częstość występowania odmiany w ofercie handlowej, od najwyższej do najniższej; nazwy na żółtym tle są linkowane do własnej strony odmiany

ten gatunek tworzy mieszańca:

nomenklatura, etymologia ℹ️

poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Abies alba Mill. [🔉 ·biēs l·ba]Abies pectinata (Lam.) DC. [🔉 ·biēs pek·ti·n·ta](pl) jodła pospolita · jodła biała • jedle bělokorá /cz/ · Waiß-Tanne (f) /de/ · European Silver Fir /en/ · пи́хта бе́лая /ru/
Naukowy epitet gatunku "alba" odnosi się do jasnoszarej barwy korowiny, epitet synonimiczny "pectinatus" odnosi się do dwustronnego grzebieniastego ułożenia igieł na gałązkach. Polski epitet "pospolita", bo jest to w Polsce jedyny rodzimy gatunek z tego rodzaju; częsty zwłaszcza na pogórzu i w górach.
abiēs, abietis (lat., subst., f) — w łacinie starożytnej słowo to oznaczało drzewo iglaste, najpewniej bez rozróżnienia, jodłę lub świerk; rodowód słowa nieznany, prawdopodobnie b. archaiczne [460], od przypuszczalnie przed praindoeuropejskiego rdzenia *ab- "drzewo" lub *abi-
lbus, -a, -um (lat., adj.) — biały (raczej matowy/brudny niż lśniący/czysty); też jasnej barwy lub bezbarwny; !czysto lśniąco biały to candidus; przymiotnik często używany jako epitet gatunku wskazujący na jasną, srebrzystą barwę całej lub części rośliny, zazwyczaj spowodowaną gęstym owłosieniem lub owoszczeniem
jodła () — różne odmiany tego słowa występują w językach słowiańskich i bałtyckich, i oznaczają jodłę lub świerk, lub szerzej drzewa iglaste; prawdopodobnie słowo odnosi się do kłujących liści i pochodzi od praindoeuropejskiego *edʰ-lo- (kłujący) z pierwiastkiem *edʰ- (ostry)
pectintus, -a, -um (lat., adj.) — grzebieniasty, z grzebieniem; utworzone od lat. pecten (grzebień)
-al-, -ar- -(is,is,e); -at-, -os-, -ic- -(us,a,um) (lat., suff.) — końcówka dodawana do rdzenia rzeczowników tworzy przymiotnik oznaczający "posiadanie podobnego organu/formy/właściwość/charakteru" np. pectin‑at-us (grzebieniasty), foli‑at-us (ulistniony); końcówki -(al/ar/os/at)- są łacińskie; dla słów z greki używa się -ic- np. con-ic-us zwykle dla oddania silniejszego nasilenia danej cechy, obfitości lub dojrzałości - używa się końcówki -os- w miejsce -at-, np. foli‑os-us (obficie ulistniony); końcówki -ar- używa się w miejsce -al- gdy rdzeń kończy się na l np. lenticul-ar-is; to samo znaczenie przymiotników uzyskuje się końcówkami -form- lub -oid-
literatura · references
specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji