Kosaćce to bardzo popularne uprawiane kłączowe byliny ozdobne zimujące w gruncie. Uprawiane są przede wszystkim odmiany ozdobne z grupy kosaćców bródkowych (Iris ×barbata), zdecydowanie rzadziej odmiany ozdobne z grupy kosaćców syberyjskich (Iris sibirica hort.) oraz kosaciec mieczolistny (Iris ensata) w odmianach lub gatunki botaniczne.
Osobną ciekawą, rzadko uprawianą grupą ozdobnych kosaćców są tzw. ⇒ kosaćce cebulowe (Iris-cebulowe) np. „kosaćce holenderskie” — są to byliny cebulowe o zimujących cebulach, z letnim okresem spoczynku; są uprawiane podobnie jak tulipany.
u
V-VI
Iris ×barbata (kosaćce bródkowe)Bearded, MDB, SDB, IB, MTB, BB, TB
u
60-100 VI-VII
Iris ensata (kosaciec mieczolistny)kaempferi, kosaścce japońskie
30-90
Iris-Hexagonae (kosaćce luizjańskie)Louisianas, LA
właściwości i zastosowanie
Gatunki niegdyś zaliczane do rodzaju a posiadające cebulę zostały umieszczone w osobnych rodzajach: ⇒ kosaćce cebulowe (Iris-cebulowe).
Kosaćce, potocznie zwane (od naukowej nazwy) irysami, to byliny kłączowe. Liczne z nich są uprawiane jako ozdobne byliny ogrodowe. Poszczególne gatunki różnią się wysokością, która może wynosić od kilku cm do 1.5 m.
W zależności od gatunku uprawia się je jako typowe byliny rabatowe lub w ogrodach skalnych; zarówno na glebach wilgotnych albo okresowo bardzo suchych. Są też gatunki gatunki z terenów mokradłowych, zdatne dla strefy brzegowej i bagiennej zbiorników i oczek wodnych.
wymagania i uprawa
Dokładny opis uprawy ⇒ kosaćców bródkowych (Iris ×barbata).
Wymagania uprawowe znacznie różnią się pomiędzy gatunkami i bardziej szczegółowe opisy są podane na ich stronach. Najczęściej uprawiane Iris xbarbata są roślinami niewymagającymi, łatwymi i wdzięcznymi w uprawie. Przeważająca większość wymaga stanowisk słonecznych i ciepłych. O glebie wilgotnej ale nie podmokłej w czasie wegetacji. Odczyn obojętny.
Gatunki botaniczne można rozmnażać z nasion.