użyłkowanie (nerwacja) blaszki liściowej

Szkieletem zapewniającym względną sztywność blaszki liściowej jest rusztowanie z wiązek przewodzących (żyłek) tworzących jej rusztowanie/szkielet. Wiązki te zwane żyłkami są zwykle widoczne jako wystające linie, często różniące się barwą; zwykle można je wypreparować przez macerację tkanek bardziej miękkich; naturalnie zachodzi to w początkowym okresie rozkładu liści.

• użyłkowanie widlaste (wachlarzowaty, dychotomicznie (widlasto rozgałęzione)), tak u miłorząbu dwuklapowego (Ginkgo biloba),

• użyłkowanie siatkowe— gdy nerwy wielokrotnie dzielą się, tworząc system nerwów N-tego rzędu i w tym wypadku układ żyłek może być:

· pierzasty (użyłkowanie siatkowe pierzaste), gdy na przedłużeniu ogonka liściowego znajduje się jedna żyłka główna, stanowiąca oś blaszki liściowej i od niej pierzasto rozchodzą się żyłki drugiego rzędu, a od nich ewentualnie nerwy dalszych rzędów.

Przy użyłkowaniu siatkowym jak i równoległym drobne żyłki ostatnich rzędów są zwykle wzajemnie ze sobą połączone przez łączniki (anastemozy) które dzielą liść na poletka (areole) miękiszu.

O użyłkowaniu dłoniastym (nerwacji dłoniastej), gdy kilka nerwów głównych ±równorzędnych rozchodzi się z nasady blaszki liściowej. Jeśli blaszka liściowa jest wcinana, to wcięcia skierowane są ku jej nasadzie.

Użyłkowanie pierzaste (nerwacja pierzasta) gdy na przedłużeniu ogonka liściowego znajduje się jedna żyłka główna, stanowiąca oś blaszki liściowej i od niej pierzasto rozchodzą się żyłki drugiego rzędu, a od nich ewentualnie nerwy dalszych rzędów.