Flora to ogół gatunków roślin rosnących na danym terenie w określonym czasie. Terminu tego używa się też w zawężonym zakresie w odniesieniu do określonego biotopu (flora torfowisk), formacji roślinnej (flora lasów), grupy taksonomicznej (flora roślin naczyniowych) lub ekologicznej (flora synantropijna).
Można też mówić o taksonach wymarłych danej flory tj. niegdyś występujących na danym terenie a obecnie od długiego czasu nie stwierdzanych. Wymarłe taksony flory mogą ponownie wrócić do niej jeśli odnalezione zostaną nowe, nieznane stanowiska lub nastąpi ich napływ z terenów sąsiadujących dla danej flory.
Gatunki przynależne do flory można grupować na różne sposoby, inne niż ich przynależność taksonomiczna.
Stosownie do kryteriów podziału na grupy można mówić o:
• elementach genetycznych (pochodzeniowych, przynależności do pni rodowych; tj. podział wg wspólnych geograficznych ośrodków tworzenia się danej grupy gatunków, "centrów zmienności"); w skład flory Polski wchodzą gatunki z 4 pni rodowych: holarktyczno-trzeciorzędowego (z grupami: środkowoeuropejską, arktyczną, górską ałtajsko-himalajską, wschodnioazjatycką, północnoamerykańską), śródziemnomorskiego, irańsko(irano)-turańskiego i staroafrykańskiego.
• elementach migracyjnych flory - podział na grupy gatunków wg szlaku napływu w okresie ustępowania lodowców pokrywających północą i środkową Europę kilkanaście tysięcy lat temu,
• elementach ekologicznych flory - wynik grupowania wg wymagań klimatycznych (np. element oceaniczny lub kontynentalny).
Flora rodzima (R) to gatunki flory za wyłączeniem antropofitów tj. bez gatunków obcego pochodzenia; innymi słowy to rośliny autochtoniczne. Termin w zasadzie równoznacznym ze spontaneofitami to jest występującymi na danym terenie "z natury", tj. powstałymi lub przybyłymi i utrzymującymi się bez udziału człowieka.
Apofity ti grupa gatunków roślin rodzimych wchodząca na siedliska synantropijne.
Jeśli są tam tylko przejściowo zawlekane określa się je mianem efemerycznych apofitów.
Ze względu na stopień związania z siedliskami o różnym stopniu przekształcenia przez człowieka (patrz &rarr3666,hemerobia,) można też wyróżnić następujące kategorie spontaneofitów wg rosnącej zdolności wnikania w siedliska mniej przekształcone[575.1]:
polyhemerospontaneofity (rodzime wybitnie synantropijne) ≡ polyapofity,
Antropofit to gatunek obcego pochodzenia na danym terenie (gatunek alochtoniczny, w przeciwieństwie do flory rodzimej tj. spontaneofitów składającej się z gatunków autochtonicznych). Gatunki ten lokują się w siedliskach synantropijnych; z czasem mogą przenikać do siedlisk półnaturalnych i siedlisk naturalnych.
• metafity — gatunki obcego pochodzenia trwale zadomowione we florze tj. skutecznie rozmnażające się i przez to zdolne do trwałej obecności we florze danego terenu
metafity
Komplementarną grupą - gatunków trwale niezadomowionych - są diafity.
Metafity to część gatunków obcego pochodzenia (antropofitów) która jest trwale zadomowione we florze tj. skutecznie rozmnaża się na terenie flory i przez to zdolna jest do trwałej w niej obecności.
archeofity
Grupą komplementarną do archeofitów są kenofity.
Podział gatunków obcego pochodzenia (antropofitów) trwale zadomowionych (metafitów) wg kryterium czasu przybycia i obecności w siedliskach o różnym stopniu naturalności.
• archeofity (Ar) — przybyłe przed 1500 rokiem, tj. w czasach prehistorycznych lub wczesnohistorycznych
Rok 1500 wybrano jako graniczny z uwagi na odkrycie Ameryk tj. zaczęcie intensywniejszej komunikacji pomiędzy Starym i Nowym Światem.
Ze względu na stopień związania z siedliskami o różnym stopniu przekształcenia przez człowieka (patrz → hemerobia) można też wyróżnić następujące kategorie archeofitów wg rosnącej zdolności wnikania w siedliska mniej przekształcone:
polyhemeroarcheofity (polyarcheofity),
kenofity (neofit)
agriofity
epekofity
hemiagriofity
holoagriofity
Grupą komplementarną do kenofitów są archeofity.
Kenofity (Kn) to grupa metafitów, obejmująca gatunki obce przybyłe po 1500r. n.e., tj. w czasach nowożytnych, po odkryciu przez Europejczyków Ameryk, dzieli się je, ze względu na rodzaj siedlisk w jakich występują, na:
• hemiagriofity — gatunki zadomowione w siedliskach półnaturalnych, wkraczające do nich,
Hemiagriofity i hologagriofity określa się też łącznie jako agriofity w opozycji do epekofitów tj. roślin siedlisk synantropijnych. Z tej grupy najczęściej wywodzą się inwazyjne gatunki obce.
polyhemerokenofity (polyepekofity) ≡ epekofity
euhemerokenofity (euepekofity) ≡ epekofity
agrestofity
W innym ujęciu /Krawiecowa, Rostański (1962/76), za Thellung (1915) i Kornaś (1968)/, przyjmując jako główne kryterium pochodzenie z upraw lub niezamierzone zawleczenie, można kenofity dzielić na dwie grupy:
• ergazjofity - gatunki zdziczałe ze świadomie prowadzonych upraw na danym terenie.
zawleczone i zadomowione → agresto-epekofity
uprawiane zdziczałe zadomowione → ergazjo-epekofity
uprawiane zdziczałe niezadomowione → ergazjo-efemerofity ≡ ergazjofigofity.
ergazjofity
ergazjolipofity
Gatunki świadomie wprowadzone do uprawy na danym terenie (kraju) dzieli się na kategorie:
• ergazjolipofity — rośliny dawniej uprawiane, obecnie relikty dawnych kultur,
diafity
Komplementarną grupą - gatunków zadomowionych - są metafity.
Diafity to część flory obcego pochodzenia (antropofitów) która nie jest trwale zadomowiona na terenie flory. Tj. pojawiają się przejściowo np. z zawlekanych nasion, lecz w warunkach miejscowych nie są w stanie skutecznie rozmnażać się i propagować.
• efemerofity (agrestoefemerofity) — gatunki przejściowo zawlekane (przeważnie drogą transportową, np. z surowcami z innych rejonów geograficznych)
ergazjofigofity (ergazjoefemerofity)
Ergaziofigofity to część diafitów, niezadomowionych trwale gatunków uprawianych, która przejściowo dziczeje z uprawy, ale nie jest jednak w stanie samodzielnie dłużej utrzymywać się w danym miejscu.