Rozmieszczenie Hypericum majus w Europie: a) stanowiska, b) daty pierwszego stwierdzenia w państwach europejskich (opracowanie własne na podstawie Airale et al. 2017; Dubowik et al. 2012, 2014, 2015; Robson 1990; FLORON 2017; GBIF.org 2017; Tutin et al. 1968; Waarneming.nl 2017; Milanović et al. 2018).
W sierpniu 2009 r. w jednym ze stawów w gospodarstwie hodowlanym w Rościcach znaleźliśmy (Piotr Kobierski, Roman Ryś) nowy dla flory Polski gatunek dziurawca – Hypericum majus (A.Gray) Britton. Nie podejrzewaliśmy wtedy, że mamy do czynienia z nowym, obcym dla flory Polski gatunkiem. Zdjęcia zamieściliśmy w serwisie „Bio-forum” [[www.bio-forum.pl/messages/3280/265650.html]. Kolejne stanowiska odkryliśmy w 2016 r. w nieużytkowanym stawie w Miłowicach, natomiast w 2017 r. w nieczynnej żwirowni w Żarach i w stawie rybnym koło Łukowa. Stanowiska położone są w zachodniej Polsce w mezoregionie Wzniesienia Żarskie.
Gatunek północnoamerykański. U nas od początku XXI w. stwierdzany na siedliskach takich jak: okresowo spuszczane stawy rybne i zbiorniki o zmiennym poziomie wody związane z wyrobiskami oraz w zarastających zbiornikach wodnych. W optymalnych warunkach tworzy zwarte ugrupowania, w mniej korzystnych występuje łącznie z krajowymi roślinami bagiennymi i ziemno-wodnymi.
