Lupinus luteus L. [🔉 lu·pi·nus *]

Rośliny jednoroczne. Łodyga 25 – 80 cm wysokości, ±gęsto owłosiona.

Liście (6)-7 – 9 (10)-listkowe. Przylistki w połowie zrośnięte z ogonkiem liściowym.

Strąki zwykle ponad 4 cm długości. Nasiona zwykle ponad 5 mm długości, matowe.

Uprawiany jako międzyplon na zielony nawóz, wymarzający zimą w temperaturach 4 – 5°C poniżej zera; poprawia żyzność gleby (wiąże azot atmosferyczny) i jej strukturę. Wysoce wartościowy przedplon. Uprawiany także jako roślina paszowa i na ziarno. Stanowi pożytek pszczeli. Dziczeje w miejscach uprawy.

Optymalne warunki rozwoju ma na glebach średnio zwięzłych w kierunku piaszczystych, dostatecznie wilgotnych, lekko kwaśnych, w umiarkowanie ciepłych temperaturach. Do kiełkowania wymaga wysokiej wilgotności gleby, potem radzi sobie przy jej okresowym niedoborze, wrażliwy jest tylko w okresie dojrzewania nasion.