słownik ogrodniczy

Odmiany ozdobne wielu gatunków botanicznych różnią się od nich posiadaniem pełnych kwiatów, rozumie się przez to kwiaty o powiększonej liczbie, rozmiarze lub fakturze płatków korony co powoduje atrakcyjne estetycznie wypełnienie korony kwiatuOdmiany ozdobne wielu gatunków botanicznych różnią się od nich posiadaniem pełnych kwiatów, rozumie się przez to kwiaty o powiększonej liczbie, rozmiarze lub fakturze płatków korony co powoduje atrakcyjne estetycznie wypełnienie korony kwiatu

· na przykład kwiaty pełne mają zwykle odmiany ozdobne w rodzinie astrowatych (Asteraceae); posiadają one wtedy cały koszyczek kwiatowy wypełniony ,kwiatami języczkowymi, lub wybitnie wybujałymi kwiatami rurkowymi - ściśle rzecz ujmując są to właściwie "pełne kwiatostany" - koszyczki kwiatowe są kwiatostanem, który składa się z dużej liczby niewielkich kwiatów osadzonych na płaskim lub wypukłym dnie koszyczka kwiatowego,

na zdjęciu obok widać "pełny kwiat" ogrodowej odmiany stokrotki pospolitej (Bellis perennis) - efekt wypełnienia uzyskany jest przez silne rozrośnięcie kwiatów rurkowych, dodatkowo całkowicie zredukowane zostały brzeżne kwiaty języczkowe ("płatki stokrotki"), dla większego efektu "kwiat" tej odmiany stokrotki ma nietypową barwę - zamiast żółtych (tak jak jest to widoczna u niedojrzałych kwiatów w centrum koszyczka) barwa dojrzałych kwiatów rurkowych jest bliska czerwonej· na przykład kwiaty pełne mają zwykle odmiany ozdobne w rodzinie astrowatych (Asteraceae); posiadają one wtedy cały koszyczek kwiatowy wypełniony ,kwiatami języczkowymi, lub wybitnie wybujałymi kwiatami rurkowymi - ściśle rzecz ujmując są to właściwie "pełne kwiatostany" - koszyczki kwiatowe są kwiatostanem, który składa się z dużej liczby niewielkich kwiatów osadzonych na płaskim lub wypukłym dnie koszyczka kwiatowego,

W przypadku roślin uprawianych przez człowieka stosunkowo rzadko spotyka się formy odpowiadające gatunkom dzikim - osobniki "czyste gatunkowo". Zwłaszcza w przypadku roślin użytkowych, towarowego ogrodnictwa lub kwiaciarstwa w uprawie dominują odmiany ogrodowe - wyselekcjonowane linie lub klony o cechach szczególnie atrakcyjnych estetycznie lub użytkowo. Drogą doboru hodowca może osiągnąć niezwykłe efekty - które, tak jak pudel czy york, w niewielkim stopniu przypominają punkt wyjścia do doboru - wilka. W przypadku roślin szczególnie łatwo jest drogą doboru i krzyżowania otrzymać osobliwe efekty. Następnie przez mnożenie wegetatywne można szybko otrzymać z jednego egzemplarza o szczególnie interesującym wyglądzie - tysiące lub miliony identycznych osobników.

Różnice pomiędzy różnymi odmianami uprawnymi tego samego gatunku mogą być bardzo duże - typowym przykładem jest kapusta warzywna (Brassica oleracea) której odmiany uprawne są znanymi warzywami - kapustą głowiastą (silnie rozwinięta jedna zwarta główka liściowa), kapustą włoską (główka liściowa ma kędzierzawe liście), brukselką (liczne drobne zwarte główki liściowe), kalafiorem i brokułem (użytkuje się niedojrzały, zwarty kwiatostan), kalarepą (użytkuje się mięsisty, bulwiasto zgrubiały pęd).W przypadku roślin uprawianych przez człowieka stosunkowo rzadko spotyka się formy odpowiadające gatunkom dzikim - osobniki "czyste gatunkowo". Zwłaszcza w przypadku roślin użytkowych, towarowego ogrodnictwa lub kwiaciarstwa w uprawie dominują odmiany ogrodowe - wyselekcjonowane linie lub klony o cechach szczególnie atrakcyjnych estetycznie lub użytkowo. Drogą doboru hodowca może osiągnąć niezwykłe efekty - które, tak jak pudel czy york, w niewielkim stopniu przypominają punkt wyjścia do doboru - wilka. W przypadku roślin szczególnie łatwo jest drogą doboru i krzyżowania otrzymać osobliwe efekty. Następnie przez mnożenie wegetatywne można szybko otrzymać z jednego egzemplarza o szczególnie interesującym wyglądzie - tysiące lub miliony identycznych osobników.

Termin ogrodniczo-kwiaciarski odnoszący się do zdolności odmian ozdobnych do samorzutnego opadania przekwitłych kwiatów. Samooczyszczanie się jest pożądaną cechą - ponieważ ogranicza nakład pracy na pielęgnację ręczną - nie trzeba obrywać zaschniętych kwiatów. Zmniejsza też ryzyko infekcji chorobami z gnijących obumarłych kwiatów.Termin ogrodniczo-kwiaciarski odnoszący się do zdolności odmian ozdobnych do samorzutnego opadania przekwitłych kwiatów. Samooczyszczanie się jest pożądaną cechą - ponieważ ogranicza nakład pracy na pielęgnację ręczną - nie trzeba obrywać zaschniętych kwiatów. Zmniejsza też ryzyko infekcji chorobami z gnijących obumarłych kwiatów.

Przez odczyn gleby rozumie się stężenie jonów wodorowych w roztworze glebowym. Wyraża się ją w skali pH.

Pomiar odczynu gleby zwykle wykonuje zgrubnie z użyciem odczynnika Helliga (roztwór wodny odpowiednich barwników) lub precyzyjniej za pomocą pH-metrów elektrodowych (roztworu gleby w wodzie destylowanej lub 1-molowym roztworze wodnym KCl).

W praktyce rolniczej stosuje się następujący słowny opis klas odczynu gleby; w nawiasach okrągłych podano pH przedziału dla pomiaru w wodzie, w nawiasach kwadratowych dla pomiaru w 1-molowym KCl:

• silnie kwaśny (<5.0) [<4.5]
• kwaśny (5.0-6.0) [4.5-5.5]
• lekko kwaśny (6.1-6.7) [5.6-6.5]
• obojętny (6.8-7.2) [6.6-7.4]
• zasadowy (>7.2) [>7.4]

Większość gatunków roślin optymalnie rośnie w glebach lekko kwaśnych lub obojętnych. Niektóre są tolerancyjne na szeroki zakres odczynu podłoża. Gatunki mało tolerancyjne wymagają gleb określonej klasy odczynu, w skrajnych przypadkach gleb zasadowych albo kwaśnych np. większość wrzosowatych (Ericaceae). Stosunkowo niewiele gatunków roślin toleruje gleby silnie zasadowe; większość ma na nich problem z pobieraniem składników mineralnych. Przez odczyn gleby rozumie się stężenie jonów wodorowych w roztworze glebowym. Wyraża się ją w skali pH.

W praktyce rolniczej stosuje się następujący słowny opis klas odczynu gleby; w nawiasach okrągłych podano pH przedziału dla pomiaru w wodzie, w nawiasach kwadratowych dla pomiaru w 1-molowym KCl:

Większość gatunków roślin optymalnie rośnie w glebach lekko kwaśnych lub obojętnych. Niektóre są tolerancyjne na szeroki zakres odczynu podłoża. Gatunki mało tolerancyjne wymagają gleb określonej klasy odczynu, w skrajnych przypadkach gleb zasadowych albo kwaśnych np. większość wrzosowatych (Ericaceae). Stosunkowo niewiele gatunków roślin toleruje gleby silnie zasadowe; większość ma na nich problem z pobieraniem składników mineralnych.