Lupinus angustifolius L.

Rośliny jednoroczne. Łodyga (30) 70 – 80 (100) cm wysokości, bogato rozgałęziona, gęsto ulistniona, rzadko przylegająco owłosiona.

Listki równowąskie, 2 – 3 (6) mm szerokości, z wierzchu nagie. Przylistki przyrosłe do ogonków liściowych mniej niż w 1/3.

Górna warga kielicha głęboko dwudzielna. Korona niebieskawa do białej, rzadziej czerwonawa; zwykle poniżej 15 mm długości.

Kwitnienie czerwiec – sierpień.

Pochodzi z rejonu śródziemnomorskiego. Uprawiany głównie jako nawóz zielony; wymarza w temperaturach kilku stopni poniżej zera. Poprawia żyzność (wiąże azot atmosferyczny) i strukturę gleby. Jako roślina paszowa uprawiany rzadko; stosuje się nasiona "słodkich" odmian tj. pozbawionych gorzkich alkaloidów. Miejscami spotykany zdziczały z uprawy.

Optymalne warunki rozwoju ma na glebach średnio zwięzłych w kierunku piaszczystych, dostatecznie wilgotnych, lekko kwaśnych, w umiarkowanie ciepłych temperaturach. Do kiełkowania wymaga wysokiej wilgotności gleby, potem radzi sobie przy jej okresowym niedoborze, wrażliwy jest tylko w okresie dojrzewania nasion.