Salix eleagnos Scop.

Drzewo 8 – 10 (12) m wysokości z miotlastą koroną, w wyższych położeniach krzew do 6 m wysokości. Pień prosty; kora szara, gładka. Pędy jednoroczne cynamonowo ciemnoczerwone, słabo owłosione. Pąki 2 – 3 mm długości, cylindryczne, tępe, z nieopadającymi dużymi, jasnymi do czerwonobrunatnych, skąpo owłosionymi łuskami; kwiatowe nie różnią się do wegetatywnych.

Kotki wąsko walcowate, 15 – 30 mm długości i 3 – 4 mm szerokości, siedzące, zwisające, z kilkoma małymi, opadającymi podsadkami w nasadzie. Kwiaty męskie z dwoma pręcikami, nitki w nasadzie owłosione i w dole zrośnięte. Kwiaty żeńskie z zalążnią na krótkim trzoneczku, naga, szyjka słupka widoczna, znamiona dwudzielne. Przysadki szerokie, jasnozielone, nagie lub w górze skąpo owłosione, o pofalowanym brzegu, brzegiem rzadko orzęsione. Gruczoł miodnikowy jeden, elipsoidalny.

Kwitnienie w maju równocześnie z listnieniem lub nieco wcześniej.

Brzegi rzek i potoków górskich, wilgotne zbocza wąwozów, żwirowiska, pobrzeżne zarośla. W uprawie znajduje się odmiana wąskolistna o wybitnie podwiniętych krawędziach liści.

Może być stosowana na żywopłoty formowane 1 – 4 m wysokości.