Viola hirta L. [🔉 wi·o·la *]

Bylina. Kłącze długie, proste lub skośnie, 2-6 mm grubości, często wielogłowe, bez rozłogów. Wiosną drobna, zwykle do 5 cm; latem często znacznie wyższa, do 25 (30) cm.

Blaszka liściowa początkowo niewiele dłuższa niż szersza, potem 1.5-2×dłuższa niż szersza, podługowato -jajowata, w nasadzie z szeroką płytką zatoką lub nawet ucięte; trawiastozielona. Ogonek liściowy długo, gęsto, miękko owłosiony równoległymi do niego cienkimi, ostrymi włoskami, wiosną 0.25-0.6 mm długimi, latem do 1.5 mm długości. Przylistki całobrzegie do krótko frędzlasto-ząbkowanych, brzegiem często orzęsione (ale z frędzlami zawsze nagimi).

Podkwiatki w dolnej połowie szypuły lub przy jej nasadzie. Kwiaty bez zapachu, 12-22 mm długości. Wszystkie płatki wycięte, fioletowe; ostroga 3-5 mm długości, ±prosta lub w górę zagięta, ciemniejsza, czerwonofioletowa.

Kwitnienie marzec-maj. Bylina. Kłącze długie, proste lub skośnie, 2-6 mm grubości, często wielogłowe, bez rozłogów. Wiosną drobna, zwykle do 5 cm; latem często znacznie wyższa, do 25 (30) cm.

Podkwiatki w dolnej połowie szypuły lub przy jej nasadzie. Kwiaty bez zapachu, 12-22 mm długości. Wszystkie płatki wycięte, fioletowe; ostroga 3-5 mm długości, ±prosta lub w górę zagięta, ciemniejsza, czerwonofioletowa.

Suche zarośla, polany i obrzeża ciepłych lasów liściastych, trawiaste zbocza. Preferuje gleby zasadowe lub słabo kwaśne. Suche zarośla, polany i obrzeża ciepłych lasów liściastych, trawiaste zbocza. Preferuje gleby zasadowe lub słabo kwaśne.