Drzewo.
Kora popielatoszara, po kilku latach spękana.
Młode pędy i końcowe pąki gruczołowato owłosione;
ich rdzeń ciemnobrązowy, czekoladowy.
Nad bliznami liściowymi kępki włosków.
Owoce pestkowce, zebrane po kilka. Łupina gęsto, lepko owłosiona, niepękająca; zapach intensywny, żywiczny. Orzech wąsko jajowaty do jajowatego. Skorupa orzecha z 4 głównymi żebrami i często z jeszcze czterema dodatkowymi, pomiędzy nimi ostro ząbkowane grzebienie, na końcu zaostrzony. Jądro podzielone na dwie części, trudne do wydobycia, niesmaczne.
występowanie
Antropofit zadomowiony we florze Polski. [491]

Rzadko sadzone drzewo ozdobne rodem ze wschodu Ameryki Północnej.
Wymaga wilgotnych ale nie podmokłych stanowisk.
W pełni mrozoodporne, zdolne do samosiewu.
Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory (Tokarska-Guzik et al.)[234]: - lokalnie zadomowiony, nieinwazyjny; kenofit; pochodzenie: wschodnie rejony Ameryki Północnej [czas przybycia na teren Polski: 1805r. (introdukcja), XXw.]
- wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym
- wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym
wybrane okazy · selected collections ⇈

#1
leg. Mateusz Bobiec
/Wrocław, Ogród Botaniczny/

#14
leg. Marek Snowarski
/Arboretum w Zielonce/

#5
leg. Jacek Soboń
/Ogród Botaniczny we Wrocławiu/

#14
leg. Marek Snowarski
/Ogród Botaniczny PAN w Powsinie/