| |||||
|
cechy charakterystyczne
Drzewo.
Kora brązowa do czarnobrązowej, już po kilku latach spękana.
Liście nieparzystopierzaste, w zarysie wąsko podługowate 20-50cm długości. Listków (11)15-19(23), szczytowy zbliżonej wielkości do pozostałych, ostro piłkowane; spodem ±owłosione; poniżej 4cm szerokości.
Orzech nie zaostrzony, z dwoma żebrami i licznymi bruzdami pomiędzy nimi; z czterema przegrodami — nasiono głęboko poczwórnie podzielone. Z uwagi na trudność z wydobyciem jądra orzecha praktycznie niejadalny.
Drzewo sadzone w parkach; w starszym wieku bardziej mrozoodporne niż orzech włoski (Juglans regia). Najlepiej rośnie na glebach głębokich, dostatecznie wilgotnych, nie kwaśnych. Światłożądne.
Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory /Tokarska-Guzik (2012) [234]/:
• lokalnie zadomowiony
• kenofit
• Pochodzenie: wschodnie rejony Ameryki Północnej
• Czas przybycia na teren Polski: 1806r. (introdukcja), XXw.
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym
• lokalnie zadomowiony
• kenofit
• Pochodzenie: wschodnie rejony Ameryki Północnej
• Czas przybycia na teren Polski: 1806r. (introdukcja), XXw.
• Wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym
wybrane okazy · selected collections ⇈
właściwości i zastosowanie
⇈ 🌱 🌸
nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Juglans nigra [🔉 jug·lans ni·gra] • (pl) orzech czarny
niger, -gra, -grum
(lat., adj.)
— czarny, szaroczarny, czarny z szarym odcieniem (czysto czarny to ater)[84.1]
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji