Viola cornuta L.

Bylina. Kłącze rozgałęzione, cienkie, bez rozłogów. Pędy wzniesione lub podnoszące się, 9-25cm wysokości, nierozgałęzione. Łodyga naga lub w okolicy węzłów rzadko owłosiona.

Szypułki kwiatowe do 10cm długości, z drobnymi podkwiatkami w górnej połowie. Kwiaty 2-3(4)cm średnicy, fioletowe, liliowe lub białe. Ostroga cienka, 10-15mm długości.

Kwitnienie czerwiec-lipiec.

Uprawiana ozdobna bylina o zbyt niskiej mrozoodporności dla długotrwałej uprawy w naszym klimacie.

Stanowisko słoneczne lub częściowo ocienione. Gleba żyzna, próchniczna, stale dostatecznie wilgotna; odczyn obojętny. Z uwagi na niepewną mrozoodporność wymagają zimą okrycia. Roślina krótkowieczna, co 3-4 lata należy odnawiać nasadzenie.

Można mnożyć wegetatywnie przez podział starszych roślin jesienią lub wiosną lub w sierpniu/wrześniu z sadzonek pędowych z piętką.

Bylinowy górski gatunek fiołka występujący w Pirenejach. U nas uprawiany w ogrodach, w licznych odmianach, także mieszańcowych o dużych kwiatach, często zbyt mało mrozoodpornych dla pewnej uprawy w naszym klimacie; odmiany zwykle uprawia się jak kwiaty dwuletnie. Od zwykłych „bratków” odróżnią się długą, cienką, ostrą ostrogą (stąd zresztą i epitet gatunkowy). Roślina o pędach płożących się, tworzy szerokie poduchowate kępy, 15-25 cm wysokości. Typowo kwiaty są fioletowe z małym żółtym oczkiem. U uprawianych mieszańców paleta barw jest równie szeroka jak u bratków; kwitną od czerwca do sierpnia.