Viola rupestris (fiołek skalny)

cechy charakterystyczne

cechy diagnostyczne w kluczu:Viola sect. Viola (łodygowe) (fiołki łodygowe)kl 7682

Drobna bylina. Łodygi podnoszące się, tylko 3-7(12)cm wysokości, krótko gęsto omszone, rzadko nagie (w populacji roślin omszonych).

Blaszka liściowa 1-2.5cm średnicy, okrągła do okrągło-jajowatej z płytko sercowatą nasadą; szarozielone, często z metalicznym połyskiem, słabo karbowane do całobrzegich. Przylistki liści łodygowych jajowato-lancetowate, z dużymi ostrymi ząbkami.

space

Kwitnienie kwiecień-maj.

występowanie

Takson rodzimy lub trwale zadomowiony.^[491]

wystepowanie - Viola rupestris (fiołek skalny)

ekologiczne liczby wskaźnikowe Viola rupestris (fiołek skalny)

Nasłonecznione i półcieniste miejsca w lasach dębowo-sosnowych i sosnowych, skałki, na suchych, lekkich glebach wapiennych lub obojętnych, rzadko na kwaśnych.

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:

Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.

Statusy czerwonej listy 2016r.^[311]: NT – bliski zagrożenia.
Takson nie był ujęty na poprzedniej (2006r.) czerwonej liście

wybrane okazy · selected collections ⇈

ten gatunek tworzy mieszańca:

drugi rodzic ⇒

Viola mirabilis
fiołek przedziwny

mieszaniec ⇒

Viola ×paradoxa

nomenklatura, etymologia ℹ️ ⇈

poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie

Viola rupestris F.W. Schmidt • Viola arenaria DC. [🔉 wi·o·la a·rē·nā·ri·a] • (pl) fiołek skalny

arēnārius, -a, -um (adj); arēnāria (subs) (lat., adj.)
piaskowy, piaszczysty, przymiotnik do rzeczownika lat. (h)arena - piasek, piaski, teren piaszczysty, stąd arena - miejsce pokryte piaskiem; lat. arenaria (rzeczownik odprzymiotnikowy) - piaskownia; w nazwach roślin i grzybów odnosi się do bytowania na terenach/glebach piaszczystych

literatura · references

specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈

Hejný, S., Slavík, B., 1990 — Květena České Republiky 2 p.404 [71.2]
Flora Polska. Rośliny naczyniowe ... Tom VI, 1947 — Violaceae. p.31 [16.6]
Rothmaler W., 2005 — Exkursionsflora von Deutschland, Band 4. Gefäßpflanzen: Kritischer Band. p.249 [40]
Rutkowski L., 1998 — Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. p.308 [15]
Haeupler, H., Muer, T., 2000 — Bildatlas der Farn- und Blütenpflanzen Deutshlands. p.142 [9]
Tzvelev N.N., 1996 — Flora Europae Orientalis. T.9 p.190 [86.9]
Rothmaler W., 1995 — Exkursionsflora von Deutschland, Band 3. Gefäßpflanzen: Atlasband. p.143 [11]
Schischkin B.K., Bobrov E.G., 1949 — Flora URSS. T.15 p.388 [85.15]
Tutin T.G. et al., 1968 — Flora Europaea. Volume 2. Rosaceae to Umbelliferae p.274 [150.2]
Szafer, Wł., Kulczyński, St., Pawłowski, B., 1988 — Rośliny polskie, cz. I i II. p.247 [3]
Mirek Z. et al., 2020 — Vascular plants of Poland. An annotated checklist. Rośliny naczyniowe Polski. Adnotowany wykaz gatunków. [491]
Zając, A., Zając, M. (Eds.), 2001 — Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. - Distribution Atlas of Vascular Plants in Poland. [25]
Matuszkiewicz W., 2001 — Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. [14]
Kaźmierczakowa R. (red.) et al., 2016 — Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. [311]