kierunki, położenie względem ziemi

Kierunek ku górze (w górę) oznacza kierunek ku wierzchołkowi organu lub rośliny np. łodyga ku górze zwężająca się (lat. caulis sursum attenuatus).

Orotropowy to rosnący pionowo, prostopadle tj. pod kątem prostym do powierzchni gleby. Tak rosną łodygi większości roślin i korzeń główny.

Plagiotropowy to rosnący lub położony ±równolegle (także gdy odchodzący ukośnie) w stosunku do powierzchni gleby; prostopadły do położenia ortotropowego; plagiotropowo odchodzą organy boczne, np. odstające liście, rozłogi lub kłącza, ostające konary.

Organ prosty na całej długości nie zmienia kierunku.

W botanicznej łacinie jest jeszcze określenie strictus ("wyprężony", zwarty) dla łodyg roślin zielnych, sztywnych, prostych i wzniesionych np. u czyśca prostego (Stachys recta); zwykle tłumaczymy je jako prosto wzniesiony lub sztywno wyprostowany.

Ukośny to organ prosty i rosnący (lub ustawiony) w kierunku który tworzy z powierzchnią innego organu kąt mniejszy od kąta prostego (<90°).

Wygięty to mniej lub bardziej płynnie zakrzywiony ale nie w takim stopniu aby koniec dotykał gruntu (jeśli dotyka to łukowaty); częsta forma gałęzi krzewów.

Podnoszący się to organ który w swoim biegu płynnym łukiem przechodzi od położenia poziomego lub plagiotropowego do położenia pionowego.

Jeśli międzywęźla są proste a kierunek łuku zmienia się tylko w węzłach to mamy do czynienia z podnoszącymi się kolankowato. Tego rodzaju pokrój łodyg spotyka się często u traw np. wyczyniec kolankowy (Alopecurus geniculatus).

Zstępujący w początkowym biegu może być krótko wzniesiony lub poziomy ale szybko jest zagięty łukiem w dół.

Pędy łukowato wygięte są częste u krzewów, w szczególności w rodzaju malina, jeżyna (Rubus).

Rozesłany lub rozpostarty albo leżący to pokrój pędów leżących lub zbliżonych do powierzchni gleby ale nie zakorzeniający się w węzłach. W epitetach gatunków używa się też terminu humifusus.

Pokładające się (oparte) pędy na większej części swojego biegu kładą się na glebie (opierają się o nią) jedynie przy końcu podnoszą się i są wzniesione; mogą zakorzeniać się w węzłach lub nie.

Koniec wzniesionego organu przegięty szerokim łukiem i zwisający w dół (o kwiatach, kwiatostanach, owocach, itd.).

Zwieszone to przy nasadzie lub w niewielkiej od niej odległości wąskim łukiem przegięte w dół i długim końcem zwisające.

Pogięty to powyginany, także w różnych kierunkach, z zagięciami ±ostrymi tj. zbliżonymi do litery Z. Np. oś i gałązki kwiatostanu śmiałka pogiętego (Deschampsia flexuosa).

Termin flexuosus bywa rozmaicie interpretowany ale praktyki użycia, że bliżej mu opisanemu wyżej "± kanciasto pogiętemu". Termin sigmoideus, z praktyki użycia, niewątpliwie dotyczy obłych, wężowatych wygięć jak w sinusoidzie.