kształty wierzchołka organów płaskich (liścia i innych)

Z wierzchołkiem ostrym mamy do czynienia, gdy ma kształt ±trójkątny (tworzące go boki są proste lub nieznacznie wypukłe) i schodzą się pod kątem <45°.

Gdy ten kąt jest bardzo ostry (<30°) i boki są ±proste użyty jest łaciński termin w stopniu najwyższym — acutissimus "wąskiostry, ostrokończysty".

Wierzchołek stępiony jest w obrysie ostry ale na samym szczycie zaokrąglony.

Wierzchołek tępawy jest niezaokrąglony, tworzące go boki schodzące się pod kątem >45° i są proste lub słabo wypukłe.

Tępy wierzchołek nie jest ostry lecz zaokrąglony, boki nie tworzą konta ostrego; ma formę mniej lub bardziej stromego łuku.

Często czyni się mniej subtelne rozróżnienia, na wierzchołki ostre, tępe i stępione. Zwłaszcza stopień zaokrąglenia samego szczytu jest często trudny do precyzyjnego ujęcia. Liście to nie idealne figury geometryczne. Z wierzchołkiem ostrym mamy do czynienia, gdy ma kształt ±trójkątny (tworzące go boki są proste lub nieznacznie wypukłe) i schodzą się pod kątem <45°.

Wierzchołek stępiony jest w obrysie ostry ale na samym szczycie zaokrąglony.

Tępy wierzchołek nie jest ostry lecz zaokrąglony, boki nie tworzą konta ostrego; ma formę mniej lub bardziej stromego łuku.

Zakończenie blaszki liściowej stopniowo zwężające się w dłuższy szpiczasty koniec o ostrym wewnętrznym kącie. Krawędź blaszki w strefie zwężania się jest wklęsła. W zależności od dynamiki zwężania się (a więc i krzywizny wklęśnięcia) mówimy o nagle zaostrzonym lub stopniowo zaostrzonym.

Sztyletowato zaostrzone zakończenie jest długie i wąskie

Szczecinasto zaostrzone jest długie i bardzo wąskie (jak gruby włos - szczecina).Zakończenie blaszki liściowej stopniowo zwężające się w dłuższy szpiczasty koniec o ostrym wewnętrznym kącie. Krawędź blaszki w strefie zwężania się jest wklęsła. W zależności od dynamiki zwężania się (a więc i krzywizny wklęśnięcia) mówimy o nagle zaostrzonym lub stopniowo zaostrzonym.

Szczecinasto zaostrzone jest długie i bardzo wąskie (jak gruby włos - szczecina).

Zakończenie blaszki liściowej tępe jedynie na samym końcu z mięsistym (nie tworzonym przez nerw główny) ostrym wyrostkiem.Zakończenie blaszki liściowej tępe jedynie na samym końcu z mięsistym (nie tworzonym przez nerw główny) ostrym wyrostkiem.

Zakończenie blaszki liściowej tępe jedynie na samym końcu z bardzo krótkim ostrym wyrostkiem (kończykiem) który jest końcową, wychodzącą poza blaszkę liściową, częścią nerwu głównego.

Kończyk jest często spotykanym zakończeniem osadki liścia nieparzysto pierzastozłożonego wychodzącym powyżej ostatniej pary listków.Zakończenie blaszki liściowej tępe jedynie na samym końcu z bardzo krótkim ostrym wyrostkiem (kończykiem) który jest końcową, wychodzącą poza blaszkę liściową, częścią nerwu głównego.

Wierzchołek zaokrąglony to mający kształt regularnego łuku. Taki wierzchołek można też określić jako tępy.

Wierzchołek ucięty wygląda tak, jakby koniec został poprzecznie odcięty.

Jeśli ucięty wierzchołek jest pofalowany to nazywany jest wygryzionym (lat. apex erosus); gdy szczyty falek są ostre, falki są ząbkami; tego rodzaju wierzchołek jest wygryzionoząbkowany (lat. apex eroso-dentatus).Wierzchołek zaokrąglony to mający kształt regularnego łuku. Taki wierzchołek można też określić jako tępy.

Jeśli ucięty wierzchołek jest pofalowany to nazywany jest wygryzionym (lat. apex erosus); gdy szczyty falek są ostre, falki są ząbkami; tego rodzaju wierzchołek jest wygryzionoząbkowany (lat. apex eroso-dentatus).

Brzegi blaszki nachylone ku sobie i zrośnięte przy końcu tworzące rodzaj kapturu.Brzegi blaszki nachylone ku sobie i zrośnięte przy końcu tworzące rodzaj kapturu.

Zakończenie tępe i pośrodku cofnięte - z wycięciem. Jeśli wycięcie jest stosunkowo niewielki i płytkie to można mówić o zakończeniu wykrojonym (tak u Mowszowicza).Zakończenie tępe i pośrodku cofnięte - z wycięciem. Jeśli wycięcie jest stosunkowo niewielki i płytkie to można mówić o zakończeniu wykrojonym (tak u Mowszowicza).