Galium spurium L.

Roślina jednoroczna. Korzeń cienki, wrzecionowaty, słabo rozgałęziony.

Łodyga wzniesiona, podnosząca się lub pnąca, (15)30-150cm długości, zwykle rozgałęziona, wyraźnie 4-kanciasta, na kantach z prześwitującymi ostkami o szerokich nasadach, skierowanymi w dół, rzadko owłosiona do nagiej; międzywęźla 1-3(4)× dłuższe od liści.

Liście i przylistki w 6-8(9)-listnych okółkach, równowąskie do odwrotnie lancetowatych, (10)14-35(50)mm długości i (1.2)1.8-4(7)mm szerokości, na brzegach zwykle ze szczecinkami skierowanymi ku nasadzie liścia; wierzch liścia brodawkowano owłosiony.

Wierzchotki w kątach liści, (1)3-9 kwiatowe, z 2(3)-listkowymi podsadkami, 1.5-3(6)× dłuższe od podsadek. Korona zielonawo żółta, 0.8-1.3(1.6)mm średnicy.

Pola, ugory, pobocza dróg polnych, ogrody, tereny ruderalne, suche i jasne zarośla, nasypy kolejowe, rzadziej na luźnych murawach kserotermicznych i w jasnych lasach iglastych. Zwykle na glebach ciężkich, gliniastych, o odczynie obojętnym do zasadowego; często też i na piaskach.

Roślina jednoroczna.