cechy charakterystyczne
Gatunek o dużej zmienności osobniczej, wewnątrzpopulacyjnej, poszczególne populacje często różnią się ploidalnością..
Łodyga naga lub jedynie w nasadzie luźno owłosiona; 5-50 cm wysokości.
Korzeń nie niebieszczeje na przełomie (jeśli niebieszczeje to — biedrzeniec czarny (Pimpinella nigra)).
występowanie
Gatunek pospolity na terenie całego kraju.
Gatunek wyróżniający (D.) dla:
Stałość w zdjęciach fitosocjologicznych dla wybranych syntaksonów
Pimpinella saxifraga ssp. saxifraga · biedrzeniec mniejszy typowy
takson rodzimy lub trwale zadomowiony, nie ujęty czekliście 2002 [24]
łodyga naga lub tylko w nasadzie luźno owłosiona, najczęściej rozgałęziona
baldach z 12-15 szypułami
pospolity; suche łąki, wzgórza i zarośla, ugory, miedze, chwast w uprawach trwałych
Grupa użytkowa:
Pimpinella saxifraga ssp. minor · biedrzeniec mniejszy mniejszy
takson rodzimy lub trwale zadomowiony, nie ujęty czekliście 2002 [24]
Łodyga niska, 5-20 cm, miękko owłosiona, skąpo rozgałęziona.
Baldach z 7-10 szypułami.
Pimpinella saxifraga ssp. rupestris · biedrzeniec mniejszy skalny
takson rodzimy lub trwale zadomowiony, nie ujęty czekliście 2002 [24]
właściwości i zastosowanie
W praktyce ziołoleczniczej stosuje się Pimpinellae radix (korzeń biedrzeńca) do preparatów wykrztuśnych; rzadko stosuje się Pimpinellae herba (ziele biedrzeńca).
Grupa użytkowa: