Ziemozielone drzewa lub krzewy iglaste.
Wierzchołki pędów są wzniesione, nie przewisają.
U podobnego rodzaju cyprysik (Chamaecyparis) wierzchołki pędów są mniej lub bardziej przewisające.
⇑ skok do węzła klucza nadrzędnego [na stronie: Cupressaceae (cyprysowate)]
⇒ zwarta wersja klucza
⇒ zwarta wersja klucza
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowan ...
· Szyszki 12-25 mm długości, grube, mięsiste przed dojrzeniem, jasnoniebieskie (nalot woskowy), z rogowatymi, odstającymi końcami łusek. · ta cecha diagnostyczna jest widoczna po z ... Rzadko uprawiany, niski krzew ozdobny. | ||||||||
|
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja l ...
· Łuski środkowe z wyraźnymi, przeświecającymi wypukłymi gruczołkami żywicznymi; nadają aromatyczny zapach. · ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowa ... · ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogo ... ⇒ Thuja occidentalis (żywotnik zachodni) takson uprawiany Najczęściej uprawiana tuja, w licznych odmianach. | ||||||||
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania lub zakładania konta dostępu znajduje się prawym górnym rogu strony, różne elementy niedostępne w przeglądowej wersji atlasu są wyraźnie oznaczone np. takim tekstem jak ten ...
· Łuski na pędach przewodnich odlegle ustawione, z długimi, prostymi końcami. · ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania lub zakładani ... ⇒ Thuja plicata (żywotnik olbrzymi) takson uprawiany | ||||||||
w pełnej wersji atlasu jest tu dodatkowa, zwarta, wersja klucza - wygodna w użyciu gdy chcemy szybko zorientować się w jego strukturze lub znamy już klucz i chcemy szybciej dojść do celu
| łuski spodu pędów | łuski górne i boczne | pędy główne | szyszki | inne | |
| Thuja occidentalis (żywotnik zachodni) | Łuski spodu pędów bez wyraźnego nalotu woskowego; są jaśniej zielone lub żółtozielone. | Łuski boczne zwykle z zaokrąglonymi bokami i krótkimi, zakrzywionymi ku osi pędu końcami.
Łuski środkowe z wyraźnymi, przeświecającymi wypukłymi gruczołkami żywicznymi.
| 
Pędy przewodnie spłaszczone i gęsto pokryte łuskami. | 8-10 mm długości, zwykle z 3-5 parami łusek, z drobnymi hakowatymi przydatkami. | Najczęściej uprawiana tuja.
Liczne odmiany różniące się siłą wzrostu, barwą liści; te mogą być trwale igiełkowate.
|
| Thuja plicata (żywotnik olbrzymi) | łuskowate liście, widok od spodu Z wyraźnymi strefami białego nalotu woskowego. | 
Łuski ciemnozielone, silnie błyszczące (jak polakierowane).
Boczne łuski zwykle dłuższe od środkowych, z długimi końcami, zwykle nie zakrzywionymi.
Gruczołki żywiczne są wyraźniejsze na łuskach pędów przewodnich, na bocznych pędach zanikają. | 
Pędy przewodnie słabo spłaszczone i okrągłe w przekroju. | Do 12 mm długości, zwykle z 5-6 parami łusek, z większymi hakowatymi przydatkami. | Rzadko uprawiane okazałe drzewo parkowe.
Także odmiany o różnej sile wzrostu i kształcie korony; ulistnienie może u nich być trwale igiełkowate (forma młodociana liści). |
cv. Jan
Rzadko uprawiane drzewo ozdobne, głównie w kolekcjach, podobne do żywotnika olbrzymiego (Thuja plicata).
Łuski grube, wypukłe, jaśniej zielone i mniej lśniące, spodnie z białym, woskowym rysunkiem; ich końce krótkie, tępe, zwykle zakrzywione.
Bez wypukłych gruczołków i nie pachnące aromatycznie.
Niskie drzewa rozgałęziające się od nasady, o szerokiej koronie, gałęzie szeroko odchodzą prostopadle i podnoszą się. Kora łuszczy się papierzasto.
Niskie drzewa rozgałęziające się od nasady, o szerokiej koronie, gałęzie szeroko odchodzą prostopadle i podnoszą się. Kora łuszczy się papierzasto.
Grupa użytkowa: krzewy iglaste · na żywopłot