Viola montana auct. p.p. maj., non L. [🔉 wi·o·la *]

Bylina. Pędy wyrastają zwykle nielicznie z kłącza; wzniesione, rzadko podnoszące się, 10-30 cm wysokości.

Liście średnio 1.8× dłuższe niż szersze, w nasadzie płytko sercowate, szczyt ±zaostrzony. Przylistki górnych liści, zwykle 15-20 mm długości, często dłuższe niż 1/2 ogonka liściowego (ich długość 1/4-2/3 ogonka).

Korona w zarysie prostokątna. Płatki odwrotnie lancetowate do wąsko eliptycznych, obustronnie blado fioletowoniebieskie. Ostroga 1.5-2.5× dłuższa od przydatków działek kielicha, biała, prosta lub nieco zagięta ku górze.

Kwitnienie maj-czerwiec.Bylina. Pędy wyrastają zwykle nielicznie z kłącza; wzniesione, rzadko podnoszące się, 10-30 cm wysokości.

Liście średnio 1.8× dłuższe niż szersze, w nasadzie płytko sercowate, szczyt ±zaostrzony. Przylistki górnych liści, zwykle 15-20 mm długości, często dłuższe niż 1/2 ogonka liściowego (ich długość 1/4-2/3 ogonka).

Korona w zarysie prostokątna. Płatki odwrotnie lancetowate do wąsko eliptycznych, obustronnie blado fioletowoniebieskie. Ostroga 1.5-2.5× dłuższa od przydatków działek kielicha, biała, prosta lub nieco zagięta ku górze.

Dostatecznie wilgotne lub mokre łąki, pastwiska, trawiaste pobrzeża lasów i zarośli. Na glebach gliniastych, żyznych.Dostatecznie wilgotne lub mokre łąki, pastwiska, trawiaste pobrzeża lasów i zarośli. Na glebach gliniastych, żyznych.

Ten takson nie ma szczęścia do nazw, łącząc je po części z fiołkiem wyniosłym (Viola elatior).

Tak więc, ten takson w polskiej czekliście ^[24s186] występuje jako V. montana L. ≡ syn. V. canina ssp. montana (L.) Hartm,
tak samo jest w kluczach Rothmallera ^[40s250] oraz Rutkowskiego ^[15s309] i we Flora Europea ^[150.2s274] (u dwóch ostatnich podgatunkowy synonim jest nazwa główną).

W nowych florach jest już ciekawiej.
Flora Czech proponuje V. ruppii All. ≡ syn. V. montana auct. p.p. maj., non L.
A Flora Europy Wschodniej ^[86.9s194] idzie radykalnie krok dalej i proponuje Viola nemoralis Kütz. a to dlatego, że użycie V. ruppi nie ma pewnych podstaw, a V. montana z uwagi na priorytet winno być użyte dla fiołka wyniosłego (Viola elatior) bo ten byt miał na uwadze Linneusz pod nazwą Viola montana.

W atlas-roslin.pl przyjąłem prowizorycznie jako główne ustalone nazewnictwo, idąc w tym za czeklistą polską.Ten takson nie ma szczęścia do nazw, łącząc je po części z fiołkiem wyniosłym (Viola elatior).

W nowych florach jest już ciekawiej.
Flora Czech proponuje V. ruppii All. ≡ syn. V. montana auct. p.p. maj., non L.
A Flora Europy Wschodniej ^[86.9s194] idzie radykalnie krok dalej i proponuje Viola nemoralis Kütz. a to dlatego, że użycie V. ruppi nie ma pewnych podstaw, a V. montana z uwagi na priorytet winno być użyte dla fiołka wyniosłego (Viola elatior) bo ten byt miał na uwadze Linneusz pod nazwą Viola montana.