atlas-roslin.pl
subReg. Tracheophyta » Div. Euphyllophyta » Div. Spermatophyta » Div. Magnoliophyta » core angiosperms » Eudicotyledoneae » core eudicots » Pentapetalae » superrosids » rosids » eurosids » Fabidae » COM » Ord. Malpighiales » Salicaceae-Euphorbiaceae » parietal clade » Fam. Violaceae » Viola » Viola sect. Viola (łodygowe) »

Viola montana auct. p.p. maj., non L. [🔉 wi·o·la *]

fiołek nibypsi
Viola canina L. ssp. montana (L.) Hartm. · Viola nemoralis Kütz. [🔉 wi·o·la *] · Viola ruppii L. [🔉 wi·o·la *]
autorzy i statusy taksonu są widoczne na szerszym ekranie 🛈
Viola montana (fiołek nibypsi)
16.05.2011, Bużyska, gm. Korczew, woj. mazowieckie; copyright © by Paweł Kalinowski XL
Viola montana (fiołek nibypsi)
Viola montana (fiołek nibypsi)
XL

cechy charakterystyczne

Bylina. Pędy wyrastają zwykle nielicznie z kłącza; wzniesione, rzadko podnoszące się, 10-30 cm wysokości.

Liście średnio 1.8× dłuższe niż szersze, w nasadzie płytko sercowate, szczyt ±zaostrzony. Przylistki górnych liści, zwykle 15-20 mm długości, często dłuższe niż 1/2 ogonka liściowego (ich długość 1/4-2/3 ogonka).

Korona w zarysie prostokątna. Płatki odwrotnie lancetowate do wąsko eliptycznych, obustronnie blado fioletowoniebieskie. Ostroga 1.5-2.5× dłuższa od przydatków działek kielicha, biała, prosta lub nieco zagięta ku górze.

Kwitnienie maj-czerwiec.Bylina. Pędy wyrastają zwykle nielicznie z kłącza; wzniesione, rzadko podnoszące się, 10-30 cm wysokości.

Liście średnio 1.8× dłuższe niż szersze, w nasadzie płytko sercowate, szczyt ±zaostrzony. Przylistki górnych liści, zwykle 15-20 mm długości, często dłuższe niż 1/2 ogonka liściowego (ich długość 1/4-2/3 ogonka).

Korona w zarysie prostokątna. Płatki odwrotnie lancetowate do wąsko eliptycznych, obustronnie blado fioletowoniebieskie. Ostroga 1.5-2.5× dłuższa od przydatków działek kielicha, biała, prosta lub nieco zagięta ku górze.

space

występowanie

Takson rodzimy lub trwale zadomowiony.[491]
ekologiczne liczby wskaźnikowe Viola montana (fiołek nibypsi)
Dostatecznie wilgotne lub mokre łąki, pastwiska, trawiaste pobrzeża lasów i zarośli. Na glebach gliniastych, żyznych.Dostatecznie wilgotne lub mokre łąki, pastwiska, trawiaste pobrzeża lasów i zarośli. Na glebach gliniastych, żyznych.

Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.

zamieszanie nomenklatoryczne

Ten takson nie ma szczęścia do nazw, łącząc je po części z fiołkiem wyniosłym (Viola elatior).

Tak więc, ten takson w polskiej czekliście [24s186] występuje jako V. montana L.syn. V. canina ssp. montana (L.) Hartm,
tak samo jest w kluczach Rothmallera [40s250] oraz Rutkowskiego [15s309] i we Flora Europea [150.2s274] (u dwóch ostatnich podgatunkowy synonim jest nazwa główną).

W nowych florach jest już ciekawiej.
Flora Czech proponuje V. ruppii All.syn. V. montana auct. p.p. maj., non L.
A Flora Europy Wschodniej [86.9s194] idzie radykalnie krok dalej i proponuje Viola nemoralis Kütz. a to dlatego, że użycie V. ruppi nie ma pewnych podstaw, a V. montana z uwagi na priorytet winno być użyte dla fiołka wyniosłego (Viola elatior) bo ten byt miał na uwadze Linneusz pod nazwą Viola montana.

W atlas-roslin.pl przyjąłem prowizorycznie jako główne ustalone nazewnictwo, idąc w tym za czeklistą polską.Ten takson nie ma szczęścia do nazw, łącząc je po części z fiołkiem wyniosłym (Viola elatior).

space

W nowych florach jest już ciekawiej.
Flora Czech proponuje V. ruppii All.syn. V. montana auct. p.p. maj., non L.
A Flora Europy Wschodniej [86.9s194] idzie radykalnie krok dalej i proponuje Viola nemoralis Kütz. a to dlatego, że użycie V. ruppi nie ma pewnych podstaw, a V. montana z uwagi na priorytet winno być użyte dla fiołka wyniosłego (Viola elatior) bo ten byt miał na uwadze Linneusz pod nazwą Viola montana.

space