Cerastium tomentosum L. [🔉 ce·ras·ti·um *]

Bylina, tworząca rozległe kępy 10-30(35)cm wysokości. Cała ±gęsto biało lub jasnoszaro owłosiona.

Podsadki z szerokim białym błoniastym obrzeżeniem. Działki (4.5)5-6.5(7)mm długości, z szerokim białawym błoniastym obrzeżeniem.

Nasiona 1.3-1.8(2.0)mm średnicy.

Bylina z rejonu śródziemnomorskiego, rośnie w szczelinach skalnych, występuje na południu półwyspu Apenińskiego i na Sycylii. U nas uprawiana ozdobna bylina ogrodowa. Rośliny silnie rozkrzewione, o pokładających się i zakorzeniających się pędach. Tworzą niskie poduszkowate, szerokie i gęste kępy, 15-20 cm wysokości, szarobiałej barwy.

W ogrodnictwie używana jako umiarkowanie trwała (do okołu 10 lat) roślina okrywowa i na kobierce dla miejsc silnie nasłonecznionych, stosunkowo suchych i na glebach mineralnych. Do ogrodów skalnych, na murki, może być sadzona w szczeliny między kamieniami, pomiędzy płytami chodnikowymi. Na rabaty bylinowe jako tło dla innych roślin, wypełnienie lub obwódki. Bardziej efektowna i mniej ekspansywna niż rogownica Biebersteina (Cerastium biebersteinii) ale w sprzyjających warunkach stopniowo dość silnie rozrasta się na boki, tworząc gęstą darń.

Stanowisko słoneczne. Gleba przeciętna, mineralna, przepuszczalna, umiarkowanie wilgotna, dobrze znosi okresową suszę; odczyn zasadowy lub obojętny; radzi sobie też na glebach ubogich, jałowych.

Wegetatywnie można rozmnażać w sierpniu i wrześniu z sadzonek wierzchołkowych lub na mniejszą skalę przez podział starszych egzemplarzy.