atlas-roslin.pl

Abietinella abietina (Hedw.) M.Fleisch. [🔉 a·bie·ti·nel·la a·bie·ti·na]

jodłówka pospolita
Thuidium abietinum (Hedw.) Schimp. [🔉 tu·i·di·um a·bie·ti·num]
autorzy i statusy taksonu są widoczne na szerszym ekranie 🛈

nomenklatura, etymologia ℹ️

poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Abietinella abietina (Hedw.) M.Fleisch. [🔉 a·bie·ti·nel·la a·bie·ti·na]Thuidium abietinum (Hedw.) Schimp. [🔉 tu·i·di·um a·bie·ti·num](pl) jodłówka pospolita
Nazwa rodzaju stosując zdrobnienie nawiązuje do rozgałęzień i pokroju pędów, przypominających miniaturowe jodły. Epitet jest powtórzeniem tej obserwacji. Polski epitet unika tej tautologii. Z kolei nazwa rodzaju z synonimu (Thuidium) wskazuje na podobieństwo wielokrotnie rozgałęzionych gałązek do tych u drzew i krzewów z rodzaju żywotnik (Thuja).
abiēs, abietis (lat., subst., f) — w łacinie starożytnej słowo to oznaczało drzewo iglaste, najpewniej bez rozróżnienia, jodłę lub świerk; rodowód słowa nieznany, prawdopodobnie b. archaiczne [460], od przypuszczalnie przed praindoeuropejskiego rdzenia *ab- "drzewo" lub *abi-
-ellus, -i m; -ella, -ae f; -ellum, -i n (lat.) — końcówka dodana do rzeczowników zdrabnia je np. Gentian‑ella (goryczuszka), Abietin‑ella (jodłówka),
abietnus, -a, -um (lat., adj.) — jodłowy; przymiotnik utworzony od rzeczownika abies, abietis (jodła)
thya (thyia), -ae f; thyon, -i n; θύον, θύα (lat. z gr., subst.) — w starożytnej Grecji to nazwa drzewa cenionego dla intensywnie aromatycznego drewna i żywicy (sandarak) w ofiarnych kadzidłach; żywica używana do produkcji werniksów; Tetraclinis articulata (Vahl) Mast. (cyprzyk czteroklapowy) ≡ Callitris quadrivalvis Rich. et A. Rich. [459]; obecnie gatunek ten nie należy do rodzaju żywotnik (Thuja) ale dał mu nazwę
literatura · references
specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji