Cornus sanguinea L.

Krzew lub niskie drzewo (5-10 m wysokości). Gałęzie przewieszają się i stykając z ziemią ukorzeniają się; tworzone są też liczne odrosty korzeniowe.

Liście szerokojajowate; obustronnie zielone i owłosione; spodem zielone do jasnozielonych, największe z 3-5 parami nerwów bocznych, ostatnia para odchodzi w połowie blaszki liściowej.

Owoce granatowe do granatowoczarnych, biało kropkowane, kuliste, ok. 6 mm średnicy, gałązki owocostanu czerwone; owoce dojrzewają we wrześniu, chętnie są zjadane przez ptaki. Pestki kuliste lub od góry nieco spłaszczone.

Częsty, na północy Polski rzadziej.

Rzadko uprawiany jako krzew ozdobny nie jest zbyt atrakcyjny i kłopotliwy z racji licznych odrostów korzeniowych; stosowany do rekultywacji i zadrzewiania trudnych terenów (zbocza, zadrzewienia przydrożne).

Odmiana ‘Midwinter Fire’ ('Winter Beauty', 'Winter Flame') przy dobrym nasłonecznieniu ma zimą tegoroczne pędy stosunkowo jaskrawe żółte-pomarańczowo-czerwone, wyróżnia się też powolnym wzrostem i niewielką wysokością (do 2 m), jesienią wybarwia liście żółto i pomarańczowo.

W pełni mrozoodporny.

Dobrze rośnie w pełnym słońcu, także na suchych stanowiskach. Cienioznośny.