Rosmarinus officinalis L. [🔉 * of·fi·ci·na·lis]

Krzew z rejonu śródziemnomorskiego, do 150 cm wysokości. Jest zbyt mało mrozoodporny dla uprawy gruntowej w Polsce (choć czasami może przezimować), stąd u nas uprawia się w doniczkach.

W medycynie stosuje się Rosmarini aetheroleum (olejek eteryczny rozmarynowy) — olejek eteryczny otrzymany przez destylację z parą wodną kwitnących nadziemnych części tego gatunku i Rosmarini folium (liść rozmarynu) — całe, wysuszone liście tego gatunku.

Stanowisko słoneczne, ciepłe. Gleba żyzna, przepuszczalna. Niedostatecznie mrozoodporny dla pewnego zimowania w gruncie. Można stale uprawiać w zimowanych w pomieszczeniu donicach lub uprawiać w gruncie i na zimę przenosić do pojemników, lub zimować przygotowane w końcu lata sadzonki.

Rozmnaża się z siewu nasion. Na rozsadę wysiewa się w kwietniu. Sadzonki na miejsce docelowe sadzi się w początku czerwca, w rozstawie co 30-40 cm.