↑nieszczytowe komórki listków gałązkowych z 2-3 zbliżonymi do siebie brodawkami, tworzącymi jakby koronę
↓niebrodawki nibylistków znajdują się w pobliżu górnej, poprzecznej ściany komórki; żebro wyraźne aż do końca
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania znajduje się prawym górnym rogu strony · Żebro silne, wyraźne aż do końca (wypełnia szczyt liścia, który przez to jest w przekroju poprzecznym okrągły).
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania znajduje się prawym górnym rogu strony
↑niebrodawki nibylistków znajdują się w środkowej części podłużnej ściany komórki; żebro stopniowo zanika ku końcowi
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania znajduje się prawym górnym rogu strony · Żebro stopniowo zanika, słabieje ku końcowi (szczyt liścia w przekroju płaski).
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania znajduje się prawym górnym rogu strony
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
Thuidium[🔉 tu·id·ium] • (pl) tujowiec
Nazwa rodzaju akcentuje podobieństwo wielokrotnie rozgałęzionych gałązek do tych u drzew i krzewów z rodzaju żywotnik (Thuja).
thya (thyia), -ae f; thyon, -i n; θύον, θύα(lat. z gr., subst.)
— w starożytnej Grecji to nazwa drzewa cenionego dla intensywnie aromatycznego drewna i żywicy (sandarak) w ofiarnych kadzidłach; żywica używana do produkcji werniksów; Tetraclinis articulata (Vahl) Mast. (cyprzyk czteroklapowy) ≡ Callitris quadrivalvis Rich. et A. Rich. [459]; obecnie gatunek ten nie należy do rodzaju żywotnik (Thuja) ale dał mu nazwę
-idium (n II)(gr.)
— zdrabniająca końcówka dodawana do rzeczownika