Dzikie rośliny jadalne

Dzikie rośliny jadalne można zbierać z różnych powodów. Z ciekawości kulinarnej - możliwość wypróbowania nowych surowców i aromatów. Z pasji poznawczej np. archeologicznej lub etnobotanicznej. Dla zaspokojenia głodu i orzeźwienia np. na wycieczce.

Za jadalne przyjmujemy te gatunki roślin, które nie są trujące i pewne ich części (liście, korzenie, kłącza, owoce lub nasiona) są jadalne. Wartość odżywcza i smakowa jest zróżnicowana, zależy głównie od gatunku i wieku rośliny - starsze pędy i liście są zwykle bardziej włókniste i mniej smaczne. Pewne znaczenie ma też miejsce wyrastania, kondycja rośliny, sposób zbioru, przenoszenia i przechowywania oraz przetwarzania na danie do jedzenia. Niektóre gatunki roślin każdy zje ze smakiem i przyjemnością (np. młodą pokrzywę zwyczajną (Urtica dioica)), inne mogą być po prostu niesmaczne, są mniej lub bardziej włókniste i często gorzkawe - wymagają zaparcia badacza smaków lub surwiwalowej wytrwałości.

ekologiczne zbieranie

Przy pozyskiwaniu roślin lub ich części z dzikich stanowisk należy tak działać aby minimalizować możliwe niekorzystne skutki. W szczególności nie wolno naruszać istotnie liczebności roślin danego gatunku w danym miejscu. Należy ograniczać się do roślin pospolitych, występujących w dużej liczbie na danym stanowisku. Jest to w szczególnie ważne jeśli pozyskuje się w sposób niszczący dany egzemplarz (np. gdy potrzebny jest korzeń lub kłącze albo bulwa). Pozyskiwanie nasion, owoców lub liści czyni zwykle mniejszą szkodę.

Ze względów prawnych nie wolno zbierać roślin chronionych, ale też i wszystkich roślin rosnących na terenach ochrony przyrody - w rezerwatach, Parkach Narodowych itd. Ze względów etycznych nie należy zbierać roślin rzadkich, np. ujętych na czerwonej liście i innych tego rodzaju wykazach.

bezpieczne zbieranie

Zbierając dzikie rośliny jadalne trzeba być pewnym tego co się zbiera. Jest wiele gatunków silnie trujących roślin nieraz podobnych częścią cech do jadalnych.

Należy zachować zasad higieny - produkty i ręce umyć przed przyrządzaniem potrawy. Podczas zbierania, podobnie jak przy wszystkich pracach gdzie jest kontakt z ziemią, należy unikać skaleczeń. Jeśli już się zdarzą to stosownie zabezpieczyć skaleczenie i sprawdzić czy ma się aktualne szczepienie przeciwtężcowe.

dziko rosnące owoce jadalne · zioła przyprawowe · rośliny trujące

jako warzywo sałatkowe i na zupę

Malva sylvestris (ślaz dziki) w starożytności i średniowieczu powszechnie uprawiana dla smacznych młodych liści i pędów	Malva neglecta (ślaz zaniedbany) w starożytności i średniowieczu powszechnie uprawiana dla smacznych młodych liści i pędów	Aegopodium podagraria (podagrycznik pospolity) młode pędy z liśćmi używa się do zup i sałatek	Rumex acetosa (szczaw zwyczajny) jedzony na surowo może spowodować zatrucie, sparzony wodą, następnie odlaną jest jadalny	Rumex acetosella (szczaw polny) jedzony na surowo może spowodować zatrucie, sparzony wodą, następnie odlaną jest jadalny	Atriplex hortensis (łoboda ogrodowa) i inne dziko rosnące gatunki z rodzaju łoboda (Atriplex) mają łagodne w smaku, jadalne liście, przyrządzane tak jak szpinak	Chenopodium album agg. (komosa biała (agg.)) jadalne są liście i młode szczyty pędów, przyrządzane tak jak szpinak
Heracleum sphondylium (barszcz zwyczajny (agg.)) bardzo młode liście i pędy jadane jak szpinak lub w zupie	Portulaca oleracea (portulaka pospolita) także w odmianach uprawnych, używana na surowo jako warzywo liściowe o przyjemnym, kwaskowato-słono-aromatycznym smaku	Humulus lupulus (chmiel zwyczajny) młode pędy przyrządza się jak sałatę, starsze można traktować jak szparagi	Pulmonaria officinalis (miodunka plamista) młode liście używane w sałatkach	Stellaria media (gwiazdnica pospolita) pędy z liśćmi jadalne w sałatkach i zupach	Taraxacum sect. Ruderalia (mniszek lekarski (coll.)) im młodsze liście tym smaczniejsze, mniej gorzkie	Tussilago farfara (podbiał pospolity) liście mogą być zjadane jako sałata
Alchemilla (przywrotnik) jadalne są młode liście, mają jednak dusząco-gorzki smak	Valerianella locusta (roszpunka warzywna) młode pędy i liście są zjadane jak sałata lub w zupach, są delikatne, przyjemne w smaku, jadalne są także inne gatunki w rodzaju roszpunka (Valerianella)	Urtica dioica (pokrzywa zwyczajna) sparzone liście je się jako sałatkę lub w zupie	Urtica urens (pokrzywa żegawka) sparzone liście je się jako sałatkę lub w zupie