Glyceria fluitans (L.) R. Br. [🔉 gly·ce·ri·a flu·i·tans]

Pędy w dole często podnoszące się i z rozłogami. Z wyraźnymi komorami powietrznymi w pochwie i blaszce liściowej (poprzeczne połączenia).

wierzchem z rowkiem środkowym i z podwójnym rowkiem przyśrodkowym, poza tym wyraźnie bruzdkowane;

Języczek liściowy długi, ok. 5mm, trójkątny lub zaokrąglony, często porozrywany, biały.

Wyróżnia się dwa podgatunki:

ssp. poiformis Frjes — liście słabo szorstkie; gałązki wiechy dłuższe, cieńsze, ±wszechstronnie odstające; plewki dolne tępe, ok. 2× dłuższe niż szersze; podgatunek ten być może występuje na północy Polski; jest mylony z manną płonną (Glyceria ×pedicellata).

Mokre łąki, brzegi wód, rowy.