|
cechy charakterystyczne
Bylina dwupienna; 30 – 100 cm wysokości. Korzeń krótki i cienki (2 – 5 mm średnicy), rzadko w górze rozgałęziony, odchodzą od niego, także w górnej części, liczne zgrubiałe korzenie boczne.
Gałązki kwiatostanu nierozgałęzione (u silnych egzemplarzy dolne gałązki miewają nieliczne gałązki drugiego rzędu). Listki okrywy 3.5 – 5 mm długości, z guzkiem u nasady, zielone do nabiegłych czerwono.
Kwitnie maj/czerwiec – lipiec/sierpień.
występowanie
Szczaw jest uprawiany jako warzywo liściowe, w odmianach znajdują się odmiany ogrodowe. O ile w podręcznikach warzywnictwa jest ujęty jako Rumex acetosa to botanicy ujmują go jako osobny gatunek szczaw ogrodowy (Rumex rugosus).
Pospolicie na łąkach, pastwiskach, przydrożach; na glebach wilgotnych i podmokłych.
Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:
Gatunek wyróżniający (D.) dla:
Istotny diagnostycznie gatunek wspólny dla:
właściwości i zastosowanie
⇈🌱
Liście warunkowo trujące. Czynnikami toksycznymi w surowych liściach są szczawian potasu i kwas szczawiowy. Działają drażniąco na błony śluzowe przewodu pokarmowego oraz wywierają działanie ogólnoustrojowe - obniżają poziom wapnia i odkładają się w nerkach, powodując ich uszkodzenie. Po spożyciu większych ilości występują objawy żołądkowo-jelitowe oraz objawy ze strony serca i ośrodkowego układu nerwowego.