Rumex rugosus Campd. [🔉 ru·meks *]

Bylina, 60-120 (15) cm wysokości; dwupienna; jasnozielona z żółtawym odcieniem. Korzeń główny pionowy, gruby (5-10 mm), zwykle wielogłowy; czasem z odroślami korzeniowymi; część łodyg płonnych z rozetką liści, inne z pędem kwiatostanowym.

Liście łodygowe 2-4× tak długie jak szerokie; grubawe; brzegiem ±pomarszczone; o przyjemnie kwaśnym smaku. Gatki dolnych węzłów wzdłużnie porozrywane.

Kwiatostan krótki i gęsty, gałązki pierwszego rzędu rozgałęzione. Działki wewnętrzne na owocu 3-4 mm długości; z guzkiem. Niełupki ciemnobrązowe.

Kwitnie czerwiec-lipiec.Bylina, 60-120 (15) cm wysokości; dwupienna; jasnozielona z żółtawym odcieniem. Korzeń główny pionowy, gruby (5-10 mm), zwykle wielogłowy; czasem z odroślami korzeniowymi; część łodyg płonnych z rozetką liści, inne z pędem kwiatostanowym.

Kwiatostan krótki i gęsty, gałązki pierwszego rzędu rozgałęzione. Działki wewnętrzne na owocu 3-4 mm długości; z guzkiem. Niełupki ciemnobrązowe.

Szczaw jest pierwszym (obok cebuli siedmiolatki), wiosennym warzywem gruntowym.

Jest spożywany z uwagi na walory smakowe. Nie powinien być jedzony w większych ilościach i przez dłuższy czas, ponieważ z uwagi na zawartość kwasu szczawiowego utrudnia przyswajanie wapnia. W praktyce zagrożenie nie występuje, ponieważ jest jedzony okazjonalnie i sezonowo, niemal wyłącznie w zupie szczawiowej. Problem niekorzystnego działania kwasu szczawiowego można neutralizować spożywając potrawy bogate w wapń np. nabiałowe, stąd jajko tradycyjnie dodawane do tej zupy jest jak najbardziej na miejscu.Szczaw jest pierwszym (obok cebuli siedmiolatki), wiosennym warzywem gruntowym.

Szczaw jest rośliną naszego klimatu (pospolicie rośnie też dziko), dobrze zimuje w gruncie. Może rosnąć w miejscu nieco ocienionym.

Powinien mieć dostatek wody. Rośnie wtedy o wiele bujniej a liście są delikatniejsze w smaku.

Wymagania glebowe ma nieduże, byle gleba nie była podmokła. Najlepiej rośnie na glebach żyznych i wilgotnych.Szczaw jest rośliną naszego klimatu (pospolicie rośnie też dziko), dobrze zimuje w gruncie. Może rosnąć w miejscu nieco ocienionym.

Wymagania glebowe ma nieduże, byle gleba nie była podmokła. Najlepiej rośnie na glebach żyznych i wilgotnych.

Szczaw jest rośliną wieloletnią, byliną o zimującym, mięsistym korzeniu. Uprawia się go z siewu wprost do gruntu, przez jeden sezon lub przez 2-3 lata, później plon znacząco spada.

Najkorzystniejszym terminem siewu jest sierpień. Można wtedy wiosną kolejnego roku uzyskać największy plon. Sieje się w rzędy co 20-30 cm, na głębokość 1 cm i przerywa się co 15 cm.

Można też wysiewać wczesną wiosną. Wtedy jednak pierwszy plon jest stosunkowo niewielki, bo rośliny szybko wybijają w pędy kwiatostanowe. Pierwszy zbiór wykonuje się po 2-3 miesiącach od siewu, gdy rośliny mają 5 liści.

Pędy kwiatostanowe należy wycinać, gdyż osłabiają one rośliny i zmniejszają plon w kolejnym roku uprawy.

Liście można zbierać jednorazowo, wycinając całe rośliny lub sukcesywnie, odcinając zewnętrzne, wyrośnięte liście. Zebrany łatwo się zaparza, dlatego nie należy liści ściśle ugniatać. Powinien być szybko przerobiony.Szczaw jest rośliną wieloletnią, byliną o zimującym, mięsistym korzeniu. Uprawia się go z siewu wprost do gruntu, przez jeden sezon lub przez 2-3 lata, później plon znacząco spada.

Można też wysiewać wczesną wiosną. Wtedy jednak pierwszy plon jest stosunkowo niewielki, bo rośliny szybko wybijają w pędy kwiatostanowe. Pierwszy zbiór wykonuje się po 2-3 miesiącach od siewu, gdy rośliny mają 5 liści.

Liście można zbierać jednorazowo, wycinając całe rośliny lub sukcesywnie, odcinając zewnętrzne, wyrośnięte liście. Zebrany łatwo się zaparza, dlatego nie należy liści ściśle ugniatać. Powinien być szybko przerobiony.