Rumex rugosus Campd.

Bylina, 60 – 120 (15) cm wysokości; dwupienna; jasnozielona z żółtawym odcieniem. Korzeń główny pionowy, gruby (5 – 10 mm), zwykle wielogłowy; czasem z odroślami korzeniowymi; część łodyg płonnych z rozetką liści, inne z pędem kwiatostanowym.

Kwiatostan krótki i gęsty, gałązki pierwszego rzędu rozgałęzione. Działki wewnętrzne na owocu 3 – 4 mm długości; z guzkiem. Niełupki ciemnobrązowe.

Szczaw jest pierwszym (obok cebuli siedmiolatki), wiosennym warzywem gruntowym.

Szczaw jest rośliną naszego klimatu (pospolicie rośnie też dziko), dobrze zimuje w gruncie. Może rosnąć w miejscu nieco ocienionym.

Wymagania glebowe ma nieduże, byle gleba nie była podmokła. Najlepiej rośnie na glebach żyznych i wilgotnych.

Szczaw jest rośliną wieloletnią, byliną o zimującym, mięsistym korzeniu. Uprawia się go z siewu wprost do gruntu, przez jeden sezon lub przez 2 – 3 lata, później plon znacząco spada.

Można też wysiewać wczesną wiosną. Wtedy jednak pierwszy plon jest stosunkowo niewielki, bo rośliny szybko wybijają w pędy kwiatostanowe. Pierwszy zbiór wykonuje się po 2 – 3 miesiącach od siewu, gdy rośliny mają 5 liści.

Liście można zbierać jednorazowo, wycinając całe rośliny lub sukcesywnie, odcinając zewnętrzne, wyrośnięte liście. Zebrany łatwo się zaparza, dlatego nie należy liści ściśle ugniatać. Powinien być szybko przerobiony.