Łodyga zwykle nierozgałęziona, wzniesiona, 35-65 cm wysokości, w dole krótko omszona włoskami prostymi; w górze dość gęsto gruczołowato owłosiona.
Prawie wszystkie duże liście zebrane w przyziemnej różyczce; łodyga wyżej prawie bezlistna (lub z 2-4 drobnymi liśćmi).
Szypułki lub gałązki z szypułkami kwiatów ± cienkie i długie, skośnie ku górze skierowane;
bez podkwiatków.
Korona zwykle fioletowa, czerwonofioletowa, rzadko biała.
Roślina rodzima, dziko występuje głownie na południowym wschodzie kraju, w miejscach suchych i ciepłych. Uprawiana w ogrodach jako ozdobny kwiat dwuletni. W drugim roku uprawy z rozety liściowej wyrasta pęd kwiatostanowy, zwykle nierozgałęziony, wzniesiony, 60-100 cm wysokości.
Ozdobna w czasie kwitnienia, od końca maja do sierpnia, dzięki purpurowofioletowym kwiatom. W uprawie, obok typowych purpurowo kwiatowych, znajdują się odmiany barwne, karminowopurpurowa lub o kwiatach białych ().
Do uprawy na rabatach bylinowych, w ogrodach o charakterze naturalistycznym.
Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — umiarkowane słońce • woda — gleba sucha • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce umiarkowanie chłodne lub miejsce przeciętnie ciepłe • zwięzłość — gleba lekka, piaszczysta lub gleba średnio zwięzła lub gleba ciężka, gliniasta • żyzność — podłoże umiarkowanie żyzne
Stanowisko słoneczne. Gleba przeciętna, przepuszczalna, sucha nie podmokła; odczyn obojętny lub zasadowy.
Uprawia się w cyklu dwuletnim. Nasiona wysiewa się na miejsce stałe (nie znoszą przesadzania) w maju lub czerwcu. Docelowa rozstawa co 35-40 cm (6-7 szt./m2). Na zimę można lekko okryć. Kwitną w drugim roku uprawy i zamierają. Zwykle raz posadzona w odpowiednim dla siebie stanowisku odnawia się z samosiewu.