Arum italicum L. [🔉 a·rum *]

Bylina o bulwiastych kłączach występuje w rejonie śródziemnomorskim i Europie Zachodniej. U nas uprawiana bylina ogrodowa. Tworzy kępy, 25 – 80 cm wysokości. Ozdobna z liści , zwłaszcza odmiana o wyraziście biało, siatkowato-marmurkowato przebarwionych liściach ‘Marmoratum ≡ Pictum’. W okresie letnim liście zamierają, roślina przechodzi okres spoczynku. Na ciepłych stanowiskach nowe liście rozwijają się jesienią i są zimozielone. W naszym klimacie liście przed zimą mogą się nie rozwinąć lub rozwinięte mogą zimą zmarznąć i wtedy właściwy cykl rozwoju rozpoczyna się wiosną. Kwitnie latem, od czerwca do lipca. Większą ozdobą są w okresie jesiennym pomarańczowe owocostany.

Stanowisko cieniste lub częściowo ocienione. Gleba żyzna, próchniczna, przepuszczalna; stale wilgotna ale nie podmokła, ale dobrze radzi sobie i na suchszych stanowiskach; odczyn obojętny. Dostatecznie mrozoodporna dla uprawy w większej części Polski.