Gypsophila repens L.

Wysokogórska bylina, tworząca darń; pędy płonne ścielące się, kwiatowe ścielące się lub podnoszące się, 8 – 20 (25) cm wysokości.

Kwiaty w skąpokwiatowej dość zwartej wierzchotce dwuramiennej, 7 – 10 mm średnicy. Kielich 3 – 4 mm długości, płatki korony 3 – 9 mm; białe lub różowe.

Naturalne stanowiska na wapieniach w Tatrach i Pieninach oraz innych górach Europy (Karpaty, Alpy, Pireneje, Apeniny).

Uprawiana rodzima górska bylina ozdobna o drewniającej podstawie pędów. Tworzy luźne, niskie darnie, 10 – 20 cm wysokości.

Łatwa w uprawie bylina trwale zadarniająca, okrywowa, do ogrodów skalnych, na murki i zbocza oraz jako okrywowy składnik kompozycji na obrzeża niskiej rabaty bylinowe.

Stanowisko słoneczne. Gleba najlepiej wapienna, przeciętnie żyzna, przepuszczalna, umiarkowanie wilgotna; odczyn obojętny lub zasadowy. Łatwa w uprawie.

Wegetatywnie rozmnaża się przez podział starszych egzemplarzy lub w końcu lata przez sadzonki wierzchołkowe z pędów płonnych, ukorzeniają się do miesiąca.