Cyclamen purpurascens Mill. [🔉 cy·kla·men *]

Szeroko rozpowszechniony w Europie, w Polsce na północnej granicy zasięgu, bardzo rzadki (dwa stanowiska w Górach Kaczawskich); poza tym uprawiana i dziczejąca ogrodowa bylina ozdobna.

Bylina.

Gatunek występujący w Europie południowo-wschodniej, na niżu i cienistych zboczach, na glebach nawapiennych. U nas tylko na stanowiskach w Górach Kaczawskich.

Do sadzenia w cienistych, wilgotnych miejscach ogrodu, pod drzewami liściastymi, na glebach wapiennych. Może być uprawiany w pojemnikach.

W naturze rośnie ±zasypany przez opadłe liście, w miejscach zacienionych, najczęściej w lasach bukowych, na wapieniu i tak też powinien być uprawiany — w zacienieniu, na glebach zasadowych, wapiennych, z grubą warstwą słabo rozłożonej ziemi liściowej (można zastąpić ściółką z kory). Stanowisko cieniste. Gleba przeciętna, mineralno-próchniczna, stale ±wilgotna (zaleca się ściółkowanie liśćmi bukowymi), nie podmokła; odczyn zasadowy, rośnie na glebach wapiennych. Nie należy zbyt dużo nawozić bo ma wtedy tendencję to tworzenia liści zamiast kwiatów. W pełni mrozoodporny pod warunkiem, że ziemia jest przepuszczalna i zimą nie będzie zalewane wodą. Zaleca się lekkie okrycie liśćmi bukowymi.

Rozmnaża się z nasion. Te rozwijają się i dojrzewają w kolejnym sezonie po zapyleniu. Wysiewa się z przykryciem 5 mm podłoża (kiełkują w ciemności); inni podają żeby siać powierzchniowo [426]. Najlepiej kiełkują wysiane bezpośrednio po zbiorze, w stale wilgotnym podłożu, w temperaturze 13-15°C; generalnie kiełkują powoli i nierównomiernie, nawet do 2-3 lat. Młode rośliny powoli się rozwijają i nie należy ich przesadzać. Najlepiej wysiewać do pojemnika w którym będą uprawiane przez pierwsze 2 lata.