Cyclamen purpurascens Mill. [🔉 ci·kla·men *]

Szeroko rozpowszechniony w Europie, w Polsce na północnej granicy zasięgu, bardzo rzadki (dwa stanowiska w Górach Kaczawskich); poza tym uprawiana i dziczejąca ogrodowa bylina ozdobna.

Bylina.

W naturze rośnie ±zasypany przez opadłe liście, w miejscach zacienionych, najczęściej w lasach bukowych, na wapieniu i tak też powinien być uprawiany — w zacienieniu, na glebach zasadowych, wapiennych, z grubą warstwą słabo rozłożonej ziemi liściowej (można zastąpić ściółką z kory). Stanowisko cieniste. Gleba przeciętna, stale umiarkowanie wilgotna, nie podmokła; odczyn zasadowy, rośnie na glebach wapiennych. Nie należy zbyt dużo nawozić bo ma wtedy tendencję to tworzenia liści zamiast kwiatów. W pełni mrozoodporny pod warunkiem, że ziemia jest przepuszczalna i zimą nie będzie zalewane wodą.

Rozmnaża się z nasion. Te rozwijają się i dojrzewają w kolejnym sezonie po zapyleniu. Wysiewa się z przykryciem 5 mm podłoża (kiełkują w ciemności). Najlepiej kiełkują wysiane bezpośrednio po zbiorze, w stale wilgotnym podłożu, w temperaturze 13 – 15°C; generalnie kiełkują powoli i nierównomiernie, nawet do 2 – 3 lat. Młode rośliny powoli się rozwijają i nie należy ich przesadzać. Najlepiej wysiewać do pojemnika w którym będą uprawiane przez pierwsze 2 lata.

Gatunek rodzimy; rzadko uprawiany w ogrodach jako bylina ozdobna. Tworzy niskie kępy, do 10 cm wysokości. Roślina ozdobna z liści i kwiatów. Liście zimozielone. Kwiaty w zależności od formy jaśniejsze lub ciemniejsze karminoworóżowe. Kwitnie od lipca do września. Kwiaty, w zależności od formy słabiej lub silniej pachnące.