płat zespołu Ass.Digitali purpureae-Epilobietum Schwick. em. R. Tx. 1950; zespół ten spotykany jest często w Karkonoszach na porębach, przydrożach leśnych, spaleniskach oraz w prześwietleniach
dwie formy barwne kwiatów - purpurowa (typowa) oraz biała (albinotyczna)
Kategoria inwazyjności II (średnia) 11pkt.: gatunek przynajmniej w niektórych regionach o ujawnionej zdolność inwazyjnej przez zwiększanie zajmowanej powierzchni lub liczby stanowisk - zasięg regionalny (występuje w dwóch i większej liczbie regionów lub województw) - populacje: występują na przeważającym obszarze Polski, jest wiele rozproszonych stanowisk o umiarkowanej liczbie osobników lub duża liczba stanowisk o charakterze większych skupień; stopniowo zajmuje nowe stanowiska - kolonizuje siedliska/zbiorowiska: przede wszystkim częściowo przeobrażone lub o charakterze naturalnym - wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym - główne typy siedlisk będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, do których wnika: · 3220 — pionierska roślinność na kamieńcach górskich potoków · 9110 — kwaśne buczyny (SubAll.Luzulo-Fagenion) · 9410 — górskie bory świerkowe (All.Piceion abietis część - zbiorowiska górskie)
Bylina, z uwagi na to że najlepiej kwitnie w drugim roku, zwykle uprawiana jako kwiat dwuletni. Pędy kwiatostanowe 100-120 cm wysokości.
Walor ozdobny stanowią duże dzwonkowate kwiaty licznie zebrane na długim, groniastym kwiatostanie. Kwitnie od końca maja do lipca/sierpnia. Zapylane głównie przez trzmiele. Pszczoły niechętnie odwiedzają te kwiaty.
Kwiaty u odmian białe, kremowe, żółte, w ne odcieniach różowego i purpury przechodzącej w fiolet; w gardzieli nakrapiane. W uprawie oprócz roślin zbliżonych do gatunku znajdują się odmiany o szczególnie dużych kwiatach i forma monstrualna o znacznie powiększonych i rozszerzonych najwyższych kwiatach w kwiatostanie. Z uwagi na znaczne rozmiary stosuje się w niedużych grupach na rabatach kwiatowych lub bylinowych. Nadaje się do ogrodów o charakterze naturalistycznym. Można stosować na kwiat cięty.
W medycynie stosuje się Digitalis purpureae folium (liść naparstnicy purpurowej). Surowiec pozyskuj się z upraw. Cechuje się wysoką zawartością glikozydów o bardzo silnym działaniu nasercowym. Służy do produkcji leków pochodnych.
Nasiona, liście i kwiaty śmiertelnie trujące. Zatrucia zwykle w wyniku stosowania źle przyrządzonych preparatów. Glikozydy są jednakowo toksyczne w roślinie świeżej i suszonej. Powoduje zaburzenia przewodzenia bodźca i zaburzenia rytmu serca.
💠 rabata bylinowa • ogród naturalistyczny • ⁂ pojedynczo lub po kilka w grupie (soliter) • ▩ grupa/płat
Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — półcień lub umiarkowane słońce • woda — gleba przeciętnie wilgotna • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus • ciepło — miejsce umiarkowanie chłodne lub miejsce przeciętnie ciepłe • zwięzłość — gleba kamienista, żwirowa lub gleba średnio zwięzła • żyzność — podłoże umiarkowanie żyzne
Stanowisko słoneczne lub półcieniste. Gleba przeciętna; przepuszczalna; wilgotna; odczyn obojętny lub lekko kwaśny.
Bylina krótkowieczna, jej żywotność zwiększa usuwanie przekwitłych pędów kwiatostanowych.
Przygotowanie rozsady zaczyna się od wysiewu bardzo drobnych nasion (6.5-13 tyś. szt./g) w maju lub na początku czerwca. Po jednokrotnym pikowaniu wysadza się na rozsadnik w rozstawie co 10 cm. Następnie w sierpniu lub wiosną kolejnego roku wysadza się w miejcu docelowym, w rozstawie 20-30 × 30-40 cm. Można też wysiewać od razu na rabacie bylinowej a następnie przerwać dla uzyskania pożądanej rozstawy.
○ ‘Foxy’ — niskie, 70-90 cm wysokości, o zwartym pokroju, z krótkimi, gęstymi gronami kwiatowymi, białymi, różowymi lub kremowożółtymi #2+chcę to+oferuję to
European Pharmacopoeia, 2018 — 9 i suplementy [341]
Walewski W., 1985 — Towaroznawstwo zielarskie p.117 [332]
Łukasiewicz A., 2003 — Rośliny okrywowe p.244 [405]
Mirek Z. et al., 2020 — Vascular plants of Poland. An annotated checklist. Rośliny naczyniowe Polski. Adnotowany wykaz gatunków. [491]
Zając, A., Zając, M. (Eds.), 2001 — Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. - Distribution Atlas of Vascular Plants in Poland. [25]
Matuszkiewicz W., 2001 — Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. [14]
Tokarska-Guzik B., Dajdok Z., Zając M. i A., Urbisz A., Danielewicz W., Hołdyński Cz., 2012 — Rośliny obcego pochodzenia w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem gatunków inwazyjnych [234]
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji
