Equisetum arvense L.

W czasie zarodnikowania zwykle brak rozgałęzionych, zielonych pędów płonnych, te wyrastają gdy pędy zarodnionośne zamierają; 10-70(100)cm wysokości i 3-5(6)mm średnicy, bogato okółkowo rozgałęzione (rzadko kiedy nie rozgałęzione lub skąpo). Łodyga płytko żebrowana, z (6)10-12(18) żebrami; żebra gładkie.

Pochwy łodygowe wąsko lejkowate; część poniżej ząbków ±tak długa jak szeroka. Ząbki pochew łodygowych stanowią 1/3-1/2 długości pochwy, z wyraźną bruzdą grzbietową; bez suchobłoniastego obrzeżenia lub z bardzo wąskim, ciemnobrunatne aż czarne;

Pędy zarodnionośne wyrastają w okresie marzec-maj, brązowoczerwone, po wysypaniu zarodników zamierają; (5)10-20(30)cm wysokości i (1)3-5m średnicy. Pochwy odstające, szeroko lejkowate.

o mapie występowania

Pospolity gatunek o szerokiej amplitudzie ekologicznej. Częsta roślina synantropijna, jako chwast na polach, na terenach ruderalnych, przy szlakach komunikacyjnych; poza tym w rożnego rodzaju lasach (od łęgowych po świerczyny), tereny piaszczyste, murawy itd. Na glebach różnego rodzaju, z przewagą wilgotnych i kwaśnych.

Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:

W medycynie ma zastosowanie Equiseti herba (ziele skrzypu) — całe lub pocięte, wysuszone płonne części nadziemne rośliny. Stosowane jako środek moczopędny i przeciwkrwotoczny, zwykle w mieszankach ziołowych.

Grupa użytkowa: rośliny lecznicze · rośliny trujące