Gatunek bardzo zmienny. Formy różnią się między innymi siłą gałązek bocznych i stopniem ich rozgałęzienia.
W czasie zarodnikowania zwykle brak rozgałęzionych, zielonych pędów płonnych, te wyrastają gdy pędy zarodnionośne zamierają; 10-70(100)cm wysokości i 3-5(6)mm średnicy, bogato okółkowo rozgałęzione (rzadko kiedy nie rozgałęzione lub skąpo).
Łodyga płytko żebrowana, z (6)10-12(18) żebrami; żebra gładkie.
Pochwy łodygowe wąsko lejkowate; część poniżej ząbków ±tak długa jak szeroka.
Ząbki pochew łodygowych stanowią 1/3-1/2 długości pochwy, z wyraźną bruzdą grzbietową; bez suchobłoniastego obrzeżenia lub z bardzo wąskim, ciemnobrunatne aż czarne;
Pędy zarodnionośne wyrastają w okresie marzec-maj, brązowoczerwone, po wysypaniu zarodników zamierają; (5)10-20(30)cm wysokości i (1)3-5cm średnicy.
Pochwy odstające, szeroko lejkowate.
Pospolity gatunek o szerokiej amplitudzie ekologicznej.
Częsta roślina synantropijna, spotykana jako chwast na polach, na terenach ruderalnych, przy szlakach komunikacyjnych; poza tym w różnego rodzaju lasach (od łęgowych po świerczyny), na terenach piaszczystych, murawach itd.
Na glebach różnego rodzaju, z przewagą wilgotnych i kwaśnych.
Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:
Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
W medycynie ma zastosowanie Equiseti herba (ziele skrzypu). Są to całe lub pocięte, wysuszone płonne części nadziemne rośliny. Stosowane jako środek moczopędny i przeciwkrwotoczny, zwykle w mieszankach ziołowych.
Wchodzi w skład Species antirheumaticae (zioła przeciwreumatyczne), Species diureticae (zioła moczopędne) i Species metabolicae II (zioła metaboliczne II).
