| ||||||||||
| ||||||||||
opis
Igły w pęczku dwie, 4 – 7 cm długości, dość sztywne, kłujące, często skręcone; zielone, po stronie wewnętrznej z sinym nalotem; trwają 3 lata.
Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla:
Gatunek wyróżniający (D.) dla:
Stałość w zdjęciach fitosocjologicznych dla wybranych syntaksonów [7]:
Różne parametry ekologiczne, z objaśnieniem - opisowym rozwinięciem tekstowym, są podane tekstem po zalogowaniu.
właściwości i zastosowanie
Atrakcyjną cechą jest też miedzianoczerwone zabarwienie korowiny młodszej części pędu i gałęzi, nie występujące w takiej formie u innych sosen.
W medycynie ma zastosowanie Pini sylvestris aetheroleum (olejek eteryczny sosny zwyczajnej) — olejek eteryczny otrzymywany przez destylację z parą wodną świeżych liści i gałązek tego gatunku. Wykazuje słabe działanie odkażające i wzmagające wydzielanie śluzu w oskrzelach. W dawniejszej medycynie miały zastosowanie także inne części i preparaty uzyskiwane z sosny: Gemmae Pini (pączki sosnhy), Turiones Pini (młode pędy sosny), Balsamum Pini silvestris (Terebinthina communis) (balsam (żywica) sosnowy), Oleum Terebinthinae (olejek terpentynowy), Colophonium (kalafonia), Cortex Pinii silvestris (kora sosny), Pix liquida Pini (dziegieć sosnowy). A nawet medycznie użytkowany był bursztyn (Succinum).
wymagania i uprawa
Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności na naturalnych stanowiskach wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — umiarkowane słońce lub pełne słońce • woda — gleba sucha lub gleba przeciętnie wilgotna lub gleba wilgotna • próchnica — gleba mineralna, uboga w humus lub gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus lub gleba organiczna, humusowa, torfowa • ciepło — miejsce umiarkowanie chłodne lub miejsce przeciętnie ciepłe • zwięzłość — gleba lekka, piaszczysta lub gleba średnio zwięzła • żyzność — podłoże skrajnie ubogie lub podłoże ubogie lub podłoże umiarkowanie żyzne
Wymaga pełnego nasłonecznienia.
⇈🌱🌸 opcje Bazaru
odmiany (form i odmian #23) analiza dostępności roślin
- ○ ‘bez odmiany’ #2
- ▫ ‘Argentea’ — igły długie, srebrzystoniebieskie
- ▫ ‘Argentea Compacta’
- ▫ ‘Aurea’
- ‘Białogon’ — młode przyrosty początkowo białe do kremowych, z czasem zielenieją, ale końce igieł jaśniejsze, poza tym forma igieł typowa; odmiana z osobnika znalezionego w naturze k. miejscowości Białogon [M. Polkowski, 2005]
- ▫ ‘Bonsai’
- ▫ ‘Drath’
- ○ ‘Fastigiata’ — wąskokolumnowa; wolnorosnąca, 3.5 m wysokości i 80 – 100 cm średnicy po 10 latach #2
- ▫ ‘Glauca’
- ▫ ‘Globosa Viridis’
- ▫ ‘Gold Coin’ — igły żółte
- ▫ ‘Juto’ — zwarta, kulista
- ▫ ‘Kelpie’ — karłowa, kulista, gęsta
- ▫ ‘Martham’
- ▫ ‘Moseri’ — igły długie, powyginane, zimą złociste; pokrój zwarty
- ▫ ‘Norske Typ’
- ▫ ‘Paradekissen’
- ▫ ‘Sandrigham’ — karłowa, zwarta
- ▫ ‘Trollguld’ — wolno rosnąca, zwarta, ścieląca się; igły złocistożółte
- ▫ ‘Varguld’ — igły żółte [znaleziona we Szwecji]
- ◔ ‘Watereri’ — zwarta; igły sinoniebieskie [Anthony Waterer, Anglia, 1865] #3
- ○ ‘Wintergold’ — igły zimą silniej żółte #2
- ▫ ‘Xawery’
nomenklatura, etymologia
ℹ️
⇈
poznanie znaczenia i pochodzenia nazwy ułatwia jej zapamiętanie
leśny, występujący w lasach; także dziki, bytujący w lasach lub zaroślach - w opozycji do uprawianych; także formy silvaticus, silvestris, silvester; od lat. rzeczownika sylva, silva, -ae (f) las