Digitaria sanguinalis (L.) Scop. [🔉 di·gi·ta·ri·a *]

Roślina jednoroczna, jara, tworzy luźne kępy. Często fioletowo-czerwono nabiegła.

Źdźbło z 4 – 9 międzywęźlami. Pochwy liściowe miękko owłosione, rzadziej nagie, zamknięte; kolanka delikatnie owłosione lub nagie. Języczek liściowy do 2 mm długości, tępo zakończony, biały, potem czerwono przebarwiony. Blaszki liściowe nagie lub z włoskami do 3 mm długości, w pączku zwinięte, 3 – 10 (20) cm długości i 3 – 8 (14) mm szerokości.

Kłos złożony, palczasty, z (4) 5(-8 – 10) kłosami, długości 3 – 15 cm, o osi w przekroju trójkątne.

Kłoski zebrane po 2 – 5 na krótkich gałązkach przylegających do osi kłosa, zwykle fioletowo nabiegłe, podłużne, 3 – 3.5 mm długości, 1 – 1.1 mm szerokości, 0.5 – 0.9 mm grubości. Kłoski dwukwiatowe, z tego pierwszy kwiat, płonny, zredukowany, pozostała z niego głównie plewka dolna która jest największą i najsilniejszą w kłosku, określa jego długość i formę.

Plewa dolna zredukowana do drobniutkiej łuski, ledwo widoczna.

Plewa górna równa połowie długości plewki dolnej kwiatu płodnego, 3-nerwowa, owłosiona na brzegu i między nerwami.

Plewka dolna pierwszego, płonnego, kwiatu („trzecia plewa”) wyraźnie (5) 7-nerwowa, w części płaskowklęsła, brzegiem obejmująca drugą stronę kłoska, owłosiona na brzegu, poza tym naga. Plewki górnej kwiatu płonnego brak.

Ziarniak 1.7 – 2.0 mm długości, 0.8 – 1.0 mm szerokości i 0.3 – 0.4 grubości [5] (2.25 – 2.5 mm długości i 0.7 – 1.0 mm szerokości [22.3]), eliptyczny wydłużony, żółty, przeświecający, otoczony twardymi plewkami.

Trawa pospolita na niżu, zwłaszcza w cieplejszych rejonach Polski, jako roślina o wysokich wymaganiach cieplnych późno zaczyna wegetację.