Parthenocissus inserta (winobluszcz zaroślowy)

cechy charakterystyczne

cechy diagnostyczne w kluczu: Parthenocissus (winobluszcz)kl 9310

Liana (zdrewniałe pnącze) o wysokości 5-15m.

Młode gałązki i pąki zielone. Wąsy czepne z 3-5-rozgałęzieniami, ich końce bez przylg lub z bardzo słabo rozwiniętymi.

Liście dłoniasto złożone, 5-listkowe; obustronnie ±błyszczące; listki grubo piłkowane; jesienią przebarwiają się karminowoczerwono.

Kwiaty w dwudzielnych wierzchotkach w kątach liści. Owoce ciemnoniebieskie, silnie owoszczone, ok. 8mm średnicy, z 3-4 nasionami.

space

występowanie

Uprawiane i dziczejące pnące ozdobne.

Ekologiczne liczby wskaźnikowe (Zarzycki et al.) [24]:

Inwazyjność i/lub kategorie obcego elementu flory (Tokarska-Guzik et al.) [234]:

- zadomowiony, inwazyjny regionalnie; kenofit; pochodzenie: Ameryka Północna (południowy-zachód, część środkowa, północny-wschód) [czas przybycia na teren Polski: 1806r. (introdukcja), 1884r.]

Kategoria inwazyjności II (średnia) 12pkt.: gatunek przynajmniej w niektórych regionach o ujawnionej zdolność inwazyjnej przez zwiększanie zajmowanej powierzchni lub liczby stanowisk
- zagrożenia: ekologiczne (bardzo istotne)
- zasięg regionalny (występuje w dwóch i większej liczbie regionów lub województw)
- populacje: występują na przeważającym obszarze Polski, jest wiele rozproszonych stanowisk o umiarkowanej liczbie osobników lub duża liczba stanowisk o charakterze większych skupień; stopniowo zajmuje nowe stanowiska
- kolonizuje siedliska/zbiorowiska: głównie antropogeniczne ale z możliwością wejścia w częściowo przeobrażone lub o charakterze naturalnym
- wnika do siedlisk/zbiorowisk: antropogenicznych · częściowo przeobrażonych · o charakterze naturalnym
- główne typy siedlisk będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, do których wnika:
· 6430 — ziołorośla górskie (All. Adenostylion alliariae) i ziołorośla nadrzeczne (O. Convolvuletalia sepium)

Zagrożenie dla różnorodności biologicznej w przypadku zadomowienia na obszarach cennych przyrodniczo:
- gdzie stwarza zagrożenie: Lasy i mezofilne zarośla oraz obszary chronione.
- powód uprawy: Pnącze ozdobne, stosowane do pokrywania bardzo wysokich i rozległych obiektów (np. ściany budynków), tworzy gęstą masę liści, efektownie, czerwono, przebarwiających się jesienią. Mrozoodporne, wytrzymałe na suszę i zanieczyszczenie powietrza.
- przypadki spontanicznego rozprzestrzeniania się: Co najmniej od kilkudziesięciu lat, przynajmniej w zachodniej i środkowej Polsce.
- zalecenia: Wyłączenie z uprawy na terenach leśnych i ograniczenie stosowania na terenach do nich przylegających.

wymagania i uprawa

Stanowisko ±słoneczne; ale dość dobrze rozwija się także na północnych ścianach budynków. Gleba przeciętna, dobrze rośnie też na słabych; odporne na suszę. Najbardziej mrozoodporny z uprawianych przedstawicieli rodzaju; odporny na warunki miejskie. Może być rozmnażany przez odkłady.

Wymagania (optimum rozwoju/konkurencyjności wg ekologicznych liczb wskaźnikowych): światło — półcień lub umiarkowane słońce lub pełne słońce • woda — gleba przeciętnie wilgotna lub gleba wilgotna • odczyn — gleba o obojętnym pH • ciepło — miejsce przeciętnie ciepłe • zwięzłość — gleba lekka, piaszczysta lub gleba średnio zwięzła lub gleba ciężka, gliniasta • próchnica — gleba mineralno-próchnicza, zasobna w humus lub gleba organiczna, humusowa, torfowa • żyzność — podłoże umiarkowanie żyzne lub podłoże żyzne

właściwości i zastosowanie

Pnącze pochodzące ze wschodu Ameryki Północnej; u nas uprawiane. Ma ograniczone zdolność wspinania się po ścianach z uwagi na (najczęściej) brak przylg na końcu wąsów czepnych; najlepiej rośnie przy podporach o które może czepiać się owijającymi się końcami wąsów np. przy siatkach ogrodzeniowych, kratach.

space

Grupa użytkowa: pnącza • liściaste krzewy i pnącza okrywowe