Rodzaj liczy kilkadziesiąt gatunków cebulowych bylin występujących głównie w rejonie śródziemnomorskim i w Azji Mniejsze. Szafirek miękkolistny (Muscari comosum) jest gatunkiem rodzimym. Dwa dalsze to często uprawiane cebulowe rośliny ozdobne; oprócz tego jest rzadko uprawianych kilka innych gatunków.
|
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania lub zakładania konta dostępu znajduje się prawym górnym rogu strony, różne elementy niedos ...
· Liście na brzegu gładkie. | ||||||
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania lub zakładania konta dostępu znajduje się prawym górnym rogu strony, różne elementy niedostępne w przeglądowej wersji atlasu są wyraźnie oznaczone np. takim tekstem jak ten ...
· Grono w pełni kwitnienia gęste, nieco luźniejsze. · ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania lub zakładania konta dos ... · ta cecha dia ... ⇒ Muscari botryoides (szafirek drobnokwiatowy)
syn. Muscari longifolium · takson uprawiany | ||||||
|
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania lub zakładania konta dostępu znajduje się prawym górnym rogu ...
· Grono przez cały czas kwitnienia zwykle bardzo gęste. | ||||||
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania lub zakładania konta dostępu znajduje się prawym górnym rogu strony, różne elementy niedostępne w przeglądowej wersji atlasu są wyraźnie oznaczone np. takim tekstem jak ten ...
· Liście obustronnie zielone, matowe. ⇒ Muscari neglectum (szafirek groniasty)
syn. Muscari racemosum · takson uprawiany | ||||||
· ta cecha diagnostyczna jest widoczna po zalogowaniu, w pełnej wersji atlasu, opcja logowania lub zakładania konta dostępu znajduje się prawym górnym rogu strony, różne elementy niedostępne w przeglądowej wersji atlasu są wyraźnie oznaczone np. takim tekstem jak t ...
· Liście wierzchem nieco szarozielone, lśniące. ⇒ Muscari armeniacum (szafirek armeński) takson uprawiany | ||||||
wymagania i uprawa
Specyficzne uwagi o uprawie sprawdź na stronach gatunków.
Stanowisko słoneczne lub nieco ocienione. Gleba przeciętna, bez nierozłożonych nawozów organicznych, przepuszczalna, w okresie wegetacji stale wilgotna ale nie podmokła, w razie potrzeby w okresie do drugiej połowy maja należy rzadko ale za to obficie podlewać. Odczyn gleby zbliżony do obojętnego. Wskazane jest zasilanie nawozem. Niektóre gatunki w pełni zimotrwałe.
Nie ma potrzeby corocznego wykopywania cebul. Zaleca się wykopywanie ich co kilka lat, gdy zaczyna się tworzyć kępa z większą liczbą liści i słabiej kwitnąca. Cebule można wykopuje w okresie letniego spoczynku. Wokół cebul głównych tworzą się drobne przybyszowe. Do dalszej uprawy zostawiamy tylko największe — bo te będą od razu kwitły w kolejnym sezonie. Gdy w grę wchodzi rozsadzenie we własnym ogrodzie to najlepiej z ponownym zakopaniem nie zwlekać, bo cebule są słabo chronione przez wysychaniem. W razie potrzeby dłuższego przechowania cebule, trzeba je przesuszyć i przechowywać na sucho, w temperaturze pokojowej. Cebule sadzi się we wrześniu, na głębokość ok. 8 cm, w rozstawie co 8 – 10 cm. Najlepiej wyglądają w większej grupie.
