(zespół) Ass. Menyantho-Sphagnetum teretis Warén 1926 ^[229] [🔉 men·jan·to sfag·ne·tum te·re·tis]

Warstwa zielna o niepełnym zwarciu (czasami nie sięgającym 50%), zwykle kilkuwarstwowe. W wyższej warstwie znajdują się różne niskie turzyce (najczęściej turzyca żółta (Carex flava), turzyca pospolita (Carex nigra), turzyca prosowata (Carex panicea)), skrzypy (skrzyp bagienny (Equisetum fluviatile) i skrzyp błotny (Equisetum palustre)) oraz dwuliścienne (np. przytulia bagienna (Galium uliginosum), tojeść pospolita (Lysimachia vulgaris) i fiołek błotny (Viola palustris)). Często jest jeszcze wyższa warstwa wysokich turzyc ok. 1m wysokości np. turzyca tunikowa (Carex appropinquata), turzyca obła (Carex diandra), turzyca nitkowata (Carex lasiocarpa), turzyca dzióbkowata (Carex rostrata).

Zespół wyróżnia się obecnością tolerujących wapń wełnianka szerokolistna (Eriophorum latifolium), dziewięciornik błotny (Parnassia palustris) i świbka błotna (Triglochin palustre), gatunków tolerujących trwałe podtopienie, np. turzyca dzióbkowata (Carex rostrata), skrzyp bagienny (Equisetum fluviatile), bobrek trójlistkowy (Menyanthes trifoliata), trzcina pospolita (Phragmites australis) i siedmiopalecznik błotny (Comarum palustre) oraz turzycowatych o borealnym zasięgu - turzyca strunowa (Carex chordorrhiza), turzyca obła (Carex diandra), turzyca nitkowata (Carex lasiocarpa), turzyca bagienna (Carex limosa) i wełnianka delikatna (Eriophorum gracile).

Zbiorowisko przywiązane jest do torfowisk z ruchomą wodą (niskich i przejściowych).^[229] Występuje na torfowiskach niskich lub płaskich partiach torfowisk źródliskowych, także przy zbiornikach wodnych gdy mały jest wpływ żyznych wód tego zbiornika, większy gruntowych. Poziom wód gruntowych sięga powierzchni lub występuje niewielki podtopienie; najbardziej podmokłe zbiorowisko związku. Czasem także na pływających wyspach na jeziorach (poza Czechami). Gleby glejowe z warstwą torfu 30-200cm grubości, z różną zawartością frakcji mineralnej, zwykle <40%; słabo kwaśne do słabo zasadowych (pH 5.5-7.5) i z niewielką dostępnością składników odżywczych dla roślin.

Ugrupowanie, znane z różnych obszarów Europy, podawane dotąd w Polsce jedynie z kilku stanowisk na Pojezierzu Pomorskim, z północnej Wielkopolski i Ziemi Lubuskiej, jest prawdopodobnie znacznie szerzej rozprzestrzenione.^[229] Częste w Skandynawii.^[535.3]